Ο καλός γιος

Ο Κ Α Λ Ο Σ Γ Ι Ο Σ 29 του ήταν κόκκινο σαν να είχε γδαρθεί το δέρμα του, και το άσπρο των ματιών του έλαμπε νευρικά. Αισθάνθηκα αδύναμος εξαιτίας του σοκ της σκηνής. Ήμουν εγώ αυτό το κόκκινο θηρίο...; Δεν μπορούσα να δω τίποτα έξω από το τζάμι, η ομίχλη που ερχόταν από τον ωκεανό μπλόκαρε τα μάτια μου σαν τοίχος. Κίτρινα φώτα λαμπύριζαν αδύναμα πέρα από τον τοίχο. Ήταν τα φώτα στην πέργκολα που είχε τοποθετήσει η μητέρα όταν είχε φτιάξει τον κήπο της στην ταράτσα. Θα τα είχα ανάψει καθώς έφευγα χθες βράδυ. Έπρεπε να τα είχα σβήσει όταν επέστρεψα, όπως έκανα πάντα. Μου φάνηκε εξίσου περίεργο το ότι η γυάλινη συρόμενη πόρ- τα ήταν μισάνοιχτη. Κλείδωνε αυτόματα όταν έκλεινε, έτσι όπο- τε έβγαινα έξω στην ταράτσα την άφηνα λίγο ανοιχτή. Αν δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω την κανονική είσοδο που είναι συνδε- δεμένη με τον δεύτερο όροφο, έπρεπε να κρατήσω την πόρτα λίγο ανοιχτή. Θα πρέπει να είχα κλείσει την πόρτα πίσω μου όταν μπήκα πάλι μέσα. Δεν θα την είχα ανοίξει ξανά σε όποια κατά- σταση κι αν βρισκόμουν. Ήταν 9 Δεκεμβρίου, όχι καλοκαίρι, και το δωμάτιό μου ήταν στο δεύτερο επίπεδο ενός διώροφου δια- μερίσματος στο ρετιρέ ενός κτιρίου με είκοσι πέντε ορόφους δίπλα στη θάλασσα. Δεν υπήρχε λόγος να αφήσω την πόρτα ανοιχτή και να μπαίνει κρύο. Δεν ήμουν η μητέρα μου που η θερμοκρασία της άλλαζε πολλές φορές την ημέρα καθώς ήταν στην εμμηνόπαυση. Καμία απάντηση δεν φαινόταν λογική. Αυτό σήμαινε ότι δεν είχα επιστρέψει από αυτή την πόρτα χθες το βράδυ. Λαμβάνο- ντας υπόψη την κατεύθυνση των βημάτων, την ανοιχτή συρόμε- νη πόρτα και τα φώτα της πέργκολας, θα πρέπει να είχα μπει από την εξώπορτα του διαμερίσματος. Ποιος ήταν όμως ο λόγος που είχα μπει από την εξώπορτα; Γιατί ήμουν σε αυτή την κα- τάσταση; Τι σήμαινε η κατάσταση του δωματίου μου; Δεν μπο- ρούσα να δώσω καμιά εξήγηση για όλα αυτά.