Ο καλός γιος

Ο Κ Α Λ Ο Σ Γ Ι Ο Σ 25 στάθηκε στο άνοιγμα. Αυτό σήμαινε ότι δεν ήταν διατεθειμένη να με αφήσει να μπω χωρίς φασαρία. Με τα χέρια μου ακόμη μέσα στις τσέπες μου, έριξα μια ματιά στο ρολόι μου για να δω την ώρα. Ήταν εννιά και τέ- ταρτο. «Στην πραγματικότητα ήρθα πριν από λίγο...» Σταμάτησα εκεί. Το πάτωμα κάτω από τα πόδια μου βυθιζό- ταν κυκλικά. Η εξώπορτα φούσκωνε σαν την κοιλιά μιας εγκύου. Όταν σήκωσα τα μάτια μου, το σώμα μου έτρεμε έντονα. Αι- σθάνθηκα το κεφάλι μου βαρύ σαν κιβώτιο κρασιού. Το πρόσω- πό μου είχε πάρει φωτιά. Θα πρέπει να έμοιαζα με ώριμη ντομάτα. Συνέχισα να κοιτάζω ευθεία μπροστά ώστε εκείνη να μην μπορέσει να προσέξει. Σιγά σιγά και προσεχτικά σαν να αντιμετώπιζα το πιο επικίνδυνο πράγμα στον κόσμο, όταν το βλέμμα μου συνάντησε το δικό της, πρόσθεσα γρήγορα. «Δεν μπορούσα να μπω μέσα επειδή η πόρτα δεν άνοιγε». Η μητέρα έριξε μια ματιά στην κλειδαριά. Κατέβασε το κά- λυμμα με μια μεγάλη κίνηση και το σήκωσε πάνω και πίεσε τον κωδικό με τα εφτά νούμερα με αστραπιαία ταχύτητα. Η πόρτα ξεκλείδωσε με έναν ήχο «μπιπ». Με κοίταξε ξανά. Ποιο ήταν το πρόβλημα; «Αα...» Κούνησα το κεφάλι μου προσπαθώντας να δείξω ότι κα- τάλαβα πως δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα με την πόρτα. Μερικές σταγόνες νερό έπεσαν από τα βρεγμένα μου μαλλιά. Μια σταγόνα γλίστρησε ανάμεσα στα μάτια μου και κατέλη- ξε να κρέμεται από την άκρη της μύτης μου. Φύσηξα προς τα πάνω για να πέσει. Το έκανα αυτό και είδα τα μάτια της μητέρας μου να είναι κολλημένα στο μέτωπό μου. Ακριβέστε- ρα, κοιτούσε τη μικρή ουλή σε μέγεθος νυχιού στη μέση του μετώπου μου σαν να πίστευε ότι εκείνο ήταν το μέρος από