Ο μικρός δράκος Καρύδας: Ο γύρος του κόσμου

«Α, πα πα, Θεούλη μου!» μουρμουρίζει η Λούλου. «Ένας κερα- τόδρακος. Τον καημένο τον Όσκαρ». ΟΚαρύδας κοιτάζει τη θάλασσα. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι κερατόδρακοι προσπαθούν ν’ αρπάξουν φαγανόδρακο. Οι φαγανόδρακοι είναι ελάχιστοι πια. Κάποτε ζούσαν σ’ όλον τον κόσμο. Αλλά επειδή είναι άγριοι κι επικίνδυ- νοι, κι επειδή τα σουβλερά τους δόντια πουλιούνται πανάκριβα, οι κερατόδρακοι τους έχουν αφανίσει. Οι κερατόδρακοι είναι βέβαια μικρότεροι στο μπόι από τους μεγάλους φαγανόδρακους, αλλά είναι πολύ επικίνδυνοι: τα νύχια τους είναι φαρμακερά, έχουν μέσα ένα δηλητήριο που μπορεί να κοιμίσει ακόμα και τον πιο μεγάλο δράκο. ΟΚαρύδας κοιτάζει τη Λούλου αποφασισμένος. «Θα φύγω τώρα αμέσως». «Θα πάρεις από πίσω έναν κερατόδρακο;» ρωτάει σαστι- σμένη η Λούλου. «Δε θ’ αφήσω τον Όσκαρ αβοήθητο!» απαντάει ο Καρύδας. «Πάμε καλύτερα να το πούμε στους μεγάλους» προτείνει η Λούλου. «Λείπουν όλοι στο Συνέδριο των Δράκων» λέει ο Καρύδας. «Αν πάμε να τους βρούμε, θ’ αργήσουμε πολύ. Και οι παππούδες κι οι γιαγιάδες μας δεν πετάνε πια και τόσο καλά». Η Λούλου παίρνει βαθιά ανάσα. «Χμ, οκέι, αλλά μόνο σου δε σ’ αφήνω, είναι πολύ επικίνδυνο. Θα έρθω κι εγώ μαζί!» Βιαστικά πετούν τα δυο δρακάκια πίσω στις Σπηλιές των Δρά- κων. Ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους και αφήνουν ένα σημείωμα: 14