Ο φαροφύλακας

[ 12 ] γούρα και τον τσιμπούσε, και τράβηξε τον γιακά του πουκαμίσου για να πάρει λίγο αέρα. Ένιωθε σαν να πνιγόταν. Οι καμπάνες στο κωδωνοστάσιο άρχισαν να χτυπούν αντηχώ­ ντας ανάμεσα στους ψηλούς τοίχους. Πολλοί σκίρτησαν στο άκου­ σμα της κωδωνοκρουσίας και κοίταξαν προς το φέρετρο. Η Λένα, η παστόρισσα, βγήκε από το σκευοφυλάκιο και πλησίασε στην αγία τράπεζα. ΗΛέναήτανπου τους είχε παντρέψει σ’αυτή εδώτην εκκλη­ σία, σε μια εποχή που φάνταζε πλέον μακρινή, σε μια πραγματικότη­ τα διαφορετική. Τότε η Λένα είχε υπέροχη διάθεση, ήταν γεμάτη εν­ θουσιασμό και χαρά. Σήμερα ήταν σοβαρή. Ο Πάτρικ προσπάθησε να αποκρυπτογραφήσει την έκφραση του προσώπου της. Μήπως σκεφτόταν κι αυτή πως αυτό εδώήταν λάθος; Ήμήπως ένιωθε ασφα­ λής στην επίγνωσή της ότι υπήρχε κάποιο νόημα σε όσα γίνονταν; Τα δάκρυα πλημμύρισαν ξανά τα μάτια του και τα σκούπισε με την ανάστροφη του χεριού του. Η Ερίκα τού έδωσε διακριτικά ένα μαντίλι. Όταν έσβησε και ο τελευταίος τόνος του εκκλησιαστικού οργάνου, επικράτησε απόλυτη σιωπή για λίγο, μέχρι να πάρει τον λόγο η Λένα. Η φωνή της έτρεμε λίγο στην αρχή, αλλά μετά άρχισε να γίνεται όλο και πιο σταθερή. «Ηζωήμπορεί ν’αλλάξει μέσασε μια στιγμή. Αλλά ο Θεός είναι μαζί μας, ακόμα και σήμερα». ΟΠάτρικ έβλεπε τα χείλη της να κινούνται, αλλά σύντομα σταμά­ τησε να την ακούει. Δεν ήθελε ν’ ακούει. Η ελάχιστη πίστη στον Θεό που είχε από μικρό παιδί είχε κι αυτή εξαφανιστεί. Δεν υπήρχε κανέ­ να νόημα σε αυτό που είχε συμβεί. Έσφιξε ξανά το χέρι της Ερίκα. «Μπορώ να ανακοινώσω με υπερηφάνεια ότι τηρούμε απολύτως το χρονοδιάγραμμα. Σε δύο εβδομάδες θα γίνουν τα επίσημα εγκαίνια του ξενοδοχείου Μπάντις στη Φιελμπάκα».