Ο φαροφύλακας

[ 32 ] Μάτε στο σπίτι, με το βλέμμα της καρφωμένο μια στον δρόμο έξω από το παράθυρο, μια στο τηλέφωνο. Η καρδιά της τρανταζόταν μέσα στο στέρνο της κάθε φορά που άκουγε κάποιον εκεί έξω να πλησιάζει. Οι νύχτες είχαν γίνει λίγο πιο ήρεμες από τότε που ο Μάτε είχε μετακομίσει από το σπίτι. Στην πραγματικότητα ήταν παράξενο, καθώς ο φόβος της θα έπρεπε μάλλον να είχε μεγαλώσει, αφού δεν μπορούσε να στέκεται αποπάνω του και να τον παρακολουθεί. Αλ­ λά ήξερε ότι ο Μάτε δεν θα έπαιρνε περιττά ρίσκα. Ήταν προσεκτι­ κός, τόσο καλά τον είχε δασκαλέψει. Κι εκείνος φρόντιζε να μην κάνει κακό σε άλλον άνθρωπο. Και αυτό, με τη δική της λογική, σή­ μαινε πως και κανένας άλλος δεν θα του έκανε κακό. Χαμογέλασε όταν σκέφτηκε όλα τα ζώα που οΜάτε είχε φέρει στο σπίτι όλα αυτά τα χρόνια. Τραυματισμένα, παρατημένα ή που είχαν γε­ νικώς τα χάλια τους. Τρεις γάτες, δύο χτυπημένους από αυτοκίνητα σκαντζόχοιρους και ένα σπουργίτι χτυπημένο στη φτερούγα. Για να μην αναφέρουμε και το φίδι που εκείνη ανακάλυψε εντελώς τυχαία όταν πήγε να βάλει τα φρεσκοπλυμένα σλιπ στο συρτάρι του. Έπειτα από εκείνο το συμβάν, οΜάτε αναγκάστηκε να δώσει τον λόγο του ότι θα άφηνε τα ερπετά στην τύχη τους, ανεξάρτητα από το πόσο πληγω­ μέναή εγκαταλειμμέναήταν. Και το έκανε, αλλάμε μεγάληαπροθυμία. Η Σίγκνε ήταν έκπληκτη που ο Μάτε δεν είχε γίνει κτηνίατρος ή γιατρός. Αλλά φαινόταν πως του άρεσαν οι σπουδές του στην Ανώ­ τερη Σχολή Οικονομικών και Διοίκησης Επιχειρήσεων, και από όσα είχε καταλάβει εκείνη, ο γιος της είχε πολύ πρακτικό μυαλό. Είχε επίσης αρχίσει να του αρέσει και η δουλειά του στον δήμο. Αλλά υπήρχε κάτι πάνω του που την έκανε να αναρωτιέται. Δεν μπορού­ σε να καταλάβει τι ήταν ακριβώς, αλλά τα όνειρα είχαν αρχίσει ξα