Ο φαροφύλακας

[ 27 ] «Δεν φέρνεις κι ένα μπουκάλι για τον Νούελ;» Η Ερίκα προσπαθούσε να ηρεμήσει τον γιο της που ούρλιαζε. ΟΆντον και οΝούελ ήταν ακόμη πολύ μικροσκοπικοί. Δεν έμοια­ ζαν καθόλου στη Μάγια, η οποία ήταν μεγαλόσωμη και δυνατή από μωρόακόμη. Ωστόσο, τώρα ταδίδυμαήταν τεράστιασε σχέσημε το πώς ήταν όταν γεννήθηκαν. Σαν μικροί νεοσσοί, είχαν βρεθεί το κα­ θένα στη θερμοκοιτίδα του με σωληνάκια συνδεδεμένα στα λεπτά χεράκια τους. Ήταν αγωνιστές, τους είχαν πει στο νοσοκομείο. Είχαν συνέλθει σύντομα και άρχισαν να αναπτύσσονται, και έτρωγαν ως επί το πλείστον με μεγάλη όρεξη. Αλλά η ανησυχία υπήρχε και ήταν εμφανής μερικές φορές. «Ευχαριστώ». Η Ερίκα πήρε το μπουκάλι που της έδωσε ο Πάτρικ και κάθισε στη μία πολυθρόνα με τον Νούελ στην αγκαλιά της. Εκείνος άρχισε να ρουφάει με απληστία την αμοιβή του. ΟΠάτρικ κάθισε στην άλλη πολυθρόνα με τον Άντον, ο οποίος ηρέμησε εξίσου γρήγορα με τον αδελφό του. Υπήρχαν αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα με το ότι δεν είχε γάλα να ταθηλάσει, σκέφτηκε η Ερίκα. Γιατί τώραμπορούσαν να μοιραστούν την ευθύνη για τα μωρά κατά τρόπο που δεν είχε λει­ τουργήσει με τη Μάγια, τότε που η Ερίκα ένιωθε λες και η κόρη τους ήταν κολλημένη στο στήθος της σε εικοσιτετράωρη βάση. «Πώς ήταν;» ρώτησε η Κριστίνα. Κατέβασε τη Μάγια και τη Λίσεν από τον καναπέ και τους είπε να πάνε πάνω στο δωμάτιο της Μάγια και να παίξουν. Η Έμμα και ο Άντριαν εξαφανίστηκαν μεμιάς, δεν χρειάστηκαν ιδιαίτερα παρα­ κάλια. «Τι να πει κανείς;» έκανε η Ερίκα. «Ανησυχώ για την Άννα». «Κι εγώ». Ο Πάτρικ ανακάθισε προσεκτικά, για να βρει μια πιο