Ο φαροφύλακας

[ 26 ] ριποίηση προσώπου; Μόνο νεκρός θα άφηνε κάποιον να τον πα­ σαλείψει μ’ ένα κάρο μαντζούνια στο πρόσωπο. «Τέλος πάντων, θα δούμε τι έχουν να προσφέρουν. Ας ελπίσου­ με, τουλάχιστον, να έχουν κάνα φαγητό της προκοπής. Ίσως μπου­ φέ με επιδόρπια». «Δύσκολο το βλέπω» έκανε γελώντας ο Μάρτιν. «Σε κάτι τέτοια μέρη τούς νοιάζει περισσότερο το αδυνάτισμα παρά η πάχυνση των επισκεπτών». ΟΓιέστα τον κοίταξε με προσβεβλημένο ύφος. Δεν είχε πάρει ού­ τε γραμμάριο από τότε που είχε τελειώσει το γυμνάσιο. Με ένα απορριπτικό ρουθούνισμα πήρε άλλο ένα μπισκότο. Επικρατούσε χάος όταν μπήκαν στο σπίτι. Η Μάγια και η Λίσεν χο­ ροπηδούσαν στον καναπέ, η Έμμα και ο Άντριαν τσακώνονταν για μια ταινία που ήθελαν να δουν και τα δίδυμα ούρλιαζαν όσο δυνα­ τότερα μπορούσαν. Η μητέρα του Πάτρικ φαινόταν πως ήθελε από στιγμή σε στιγμή να πηδήξει από κανένα μπαλκόνι. «Δόξα τω Θεώ που ήρθατε επιτέλους» έκανε εκείνη κι έβαλε με­ μιάς από ένα φωνακλάδικο μικρό στην αγκαλιά του καθενός. «Δεν μπορώ να καταλάβω τι έπαθαν αυτά τα παιδιά. Σαν παλαβά κάνουν. Κι αυτά εδώ τα δυο προσπάθησα να τα ταΐσω, αλλά, μόλις πιάνω το ένα, βάζει τις φωνές το άλλο και τότε αποσπάται η προσοχή του πρώτου και δεν μπορεί να φάει, αλλά αρχίζει και κλαίει ξανά και–» Σταμάτησε για να πάρει ανάσα. «Κάθισε, μαμά» είπε ο Πάτρικ. Ο ίδιος πήγε να φέρει ένα μπουκάλι για τονΆντον, τον οποίο είχε στην αγκαλιά του. Το πρόσωπο του αγοριού ήταν κατακόκκινο και φώναζε όσο πιο δυνατά του επέτρεπε το κορμάκι του.