Ο φαροφύλακας

[ 19 ] θηκαν βέβαια πολύ μικρά με καισαρική, αλλά ήταν γερά και υγιέ­ στατα και τα έφεραν από το μαιευτήριο στο σπίτι έπειτα από δύο μήνες. Η Ερίκα παραλίγο να ξεσπάσει σε κλάματα όταν μετακίνησε το βλέμμα της από το χνουδωτό κεφάλι της αδελφής της στο κατά­ λευκο φέρετρο. Εκτός από τις σοβαρές κρανιακές κακώσεις, ηΆννα είχε κάταγμα και στη λεκάνη. Είχαν κάνει επειγόντως και σε αυτή καισαρική, αλλά τα τραύματα στο έμβρυο ήταν πολύ σοβαρά και οι γιατροί δεν τους έδωσαν πολλές ελπίδες. Στην πρώτη εβδομάδα της ζωής του, το μικρό αγόρι είχε σταματήσει να αναπνέει. Περίμεναν αρκετά για να κάνουν την κηδεία, επειδή ηΆννα δεν είχε μπορέσει να πάρει εξιτήριο. Αλλά χτες την είχαν αφήσει να φύ­ γει. Και σήμερα κηδευόταν ο γιος της, ο οποίος θα μπορούσε να έχει μπροστά του μια ζωή γεμάτη αγάπη. Η Ερίκα είδε τον Νταν να βάζει το χέρι του πάνω στον ώμο της Άννας μόλις σταμάτησε την αναπηρική της καρέκλα δίπλα στον τάφο. ΗΆννα τραβήχτηκε από­ τομα. Έτσι φερόταν μετά το δυστύχημα. Λες και ο πόνος της ήταν τόσο μεγάλος ώστε να μην μπορεί να τον μοιραστεί με άλλον. Αντι­ θέτως ο Νταν είχε ανάγκη να μοιραστεί τον δικό του πόνο, αλλά όχι με οποιονδήποτε. Τόσο ο Πάτρικ όσο και η Ερίκα είχαν προσπαθή­ σει να του μιλήσουν – και όλοι γύρω του είχαν προσπαθήσει να κά­ νουν ό,τι μπορούσαν. Αλλά εκείνος δεν ήθελε να μοιραστεί τη θλί­ ψη του με άλλον πέρα από τηνΆννα. Μόνο που εκείνη δεν μπορού­ σε να το κάνει. Για την Ερίκα, ωστόσο, η αντίδραση τηςΆννας ήταν κατανοητή. Γνώριζε πολύ καλά την αδελφή της και ήξερε τι είχε περάσει στη ζωή της. Η ζωή είχε ήδη φερθεί σκληρά στην Άννα και αυτό το τε­ λευταίο ήταν η σταγόνα που απειλούσε να φέρει το οριστικό, κατα