Ο φαροφύλακας

[ 17 ] κληση να ασχολείται με τα οικονομικά του δήμου, με τις μόνιμες ταλαντεύσεις ανάμεσα στις πολιτικές εκτιμήσεις και στη λογική της αγοράς. Τους μήνες που είχε δουλέψει εδώ, είχε προσφέρει μεγάλο μέρος από τον χρόνο του στο ΣχέδιοΜπάντις. Χαιρόταν όντως που το παλιό κτίριο είχε τελικά ανακαινιστεί. Όπως οι περισσότεροι κά­ τοικοι της Φιελμπάκα –τόσο εκείνοι που έμεναν ακόμη εκεί, όσο και εκείνοι που είχαν μετακομίσει αλλού–, στενοχωριόταν κι εκεί­ νος να βλέπει ένα τόσο όμορφο κτίριο να πηγαίνει χαμένο, κάθε φορά που περνούσε από εκεί. Τώρα όμως είχε ανακτήσει την παλιά του αίγλη. Μακάρι να είχε δίκιο ο Έρλινγκ με τις πομπώδεις υποσχέ­ σεις του περί της τεράστιας επιτυχίας που θα γνώριζε αυτή η δρα­ στηριότητα. Αλλά ο Ματς είχε τους ενδοιασμούς του. Το έργο της ανακαίνισης είχε ήδη αποδειχτεί εξαιρετικά δαπανηρό και το επι­ χειρηματικό σχέδιο που είχε προταθεί βασιζόταν σε υπεραισιόδο­ ξους υπολογισμούς. Είχε προσπαθήσει πολλές φορές να πει τη γνώμη του, δίχως να βρει ανταπόκριση. Εκτός αυτού είχε και τη δυσάρεστη αίσθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, παρόλο που ο ίδιος είχε ελέγξει κατ’ επανάληψη τον προϋπολογισμό, δίχως όμως να βρει κάτι επιλήψιμο πέρα από τα τρέχοντα υπερβολικά έξοδα. Κοίταξε το ρολόι του και είδε ότι ήταν ώρα για μεσημεριανό. Εδώ και καιρό είχε μειωθεί η όρεξή του για φαγητό, αλλά ήξερε ότι έπρε­ πε να φάει. Σήμερα ήταν Πέμπτη, κάτι που σήμαινε πως θα σερβίρι­ ζαν κρέπες και ρεβιθόσουπα με κομμάτια καπνιστής πανσέτας στο εστιατόριο Σέλαρεν. Θα μπορούσε να φάει λίγο, στο κάτω κάτω. Μόνο οι κοντινότεροι συγγενείς θα παρευρίσκονταν στην ταφή. Οι υπόλοιποι αποχώρησαν σιωπηλοί προς την αντίθετη κατεύθυνση, κάτω προς τη μικρή πόλη. Η Ερίκα έπιασε σφιχτά το χέρι του Πάτρικ.