Ο φαροφύλακας

15 Ο Φ Α Ρ Ο Φ Υ Λ Α Κ Α Σ κουζίνα. Αυτό που πάντα αποκαλούσαν ξενώνα, παρόλο που ήταν δικό της. Οι γονείς της τότε κοιμούνταν πάντα στον πάνω όροφο. Κοίταξε τον Σαμ, έσφιξε το σάλι γύρω από τους ώμους της και κατέβασε το μεγάλο, σκουριασμένο κλειδί που κρεμό­ ταν πάντα από ένα καρφί στη μέσα πλευρά της εξώπορτας. Έπειτα βγήκε έξω στα βράχια. Ο άνεμος διαπέρασε αμέσως τα ρούχα της και με το σπίτι πίσω της ατένισε τον ορίζοντα. Το μόνο κτίσμα που υπήρχε στο νησί, εκτός από το σπίτι της, ήταν ο φάρος. Το μικρό ψαροκάλυβο κάτω στην αποβάθρα ήταν τόσο μικρό που δεν μετρούσε πραγματικά. Πήγε πέρα στον φάρο. Ο Γκούναρ πρέπει να είχε λαδώσει την κλειδαριά, μια που το κλειδί γλίστρησε μέσα της απίστευ­ τα εύκολα. Η πόρτα έτριξε όταν την άνοιξε. Ακριβώς μετά την πόρτα άρχιζαν τα σκαλιά, και πιάστηκε από την κουπαστή για ν’ ανέβει τη στενή απότομη σκάλα. Η θέα ήταν τόσο μαγευτική που σου έκοβε την ανάσα, αυ­ τό σκεφτόταν πάντα. Από τη μια πλευρά έβλεπες μόνο θάλασ­ σα και ορίζοντα, από την άλλη απλωνόταν το αρχιπέλαγος με τα νησιά, τις νησίδες και τις βραχονησίδες του. Είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε που λειτουργούσε ο φάρος. Τώρα είχε απομείνει στο νησί σαν μνημείο αλλοτινών εποχών. Ο προβο­ λέας του είχε σβήσει, οι μεταλλικές του πλάκες και τα μπου­ λόνια σκούριαζαν αργά και σταθερά από το αλμυρό νερό και τον άνεμο. Όταν ήταν μικρή, λάτρευε να παίζει εδώ πάνω. Ήταν τόσο μικρός, σαν μια παιδική χαρά ψηλά πάνω από το έδαφος. Τα μόνα έπιπλα που υπήρχαν ήταν ένα κρεβάτι, όπου ξεκου­ ράζονταν οι φαροφύλακες όσο διαρκούσαν οι ατέλειωτες βάρ­ διες τους, και μια καρέκλα, όπου μπορούσαν να κάθονται και ν’ αγναντεύουν τη θάλασσα. Ξάπλωσε στο κρεβάτι. Μια μυρωδιά μούχλας αναδύθηκε από το κάλυμμα, αλλά οι ήχοι γύρω της ήταν ίδιοι σαν και τότε που ήταν παιδούλα. Οι κραυγές των γλάρων, τα κύματα