Ο φαροφύλακας

31 Ο Φ Α Ρ Ο Φ Υ Λ Α Κ Α Σ Οι νύχτες είχαν γίνει λίγο πιο ήρεμες από τότε που ο Μάτε είχε μετακομίσει από το σπίτι. Στην πραγματικότητα ήταν παράξενο, καθώς ο φόβος της θα έπρεπε μάλλον να είχε μεγα­ λώσει, αφού δεν μπορούσε να στέκεται αποπάνω του και να τον παρακολουθεί. Αλλά ήξερε ότι ο Μάτε δεν θα έπαιρνε περιττά ρίσκα. Ήταν προσεκτικός, τόσο καλά τον είχε δασκα­ λέψει. Κι εκείνος φρόντιζε να μην κάνει κακό σε άλλον άνθρω­ πο. Και αυτό, με τη δική της λογική, σήμαινε πως και κανένας άλλος δεν θα του έκανε κακό. Χαμογέλασε όταν σκέφτηκε όλα τα ζώα που ο Μάτε είχε φέρει στο σπίτι όλα αυτά τα χρόνια. Τραυματισμένα, παρατημέ­ να ή που είχαν γενικώς τα χάλια τους. Τρεις γάτες, δύο χτυπημέ­ νους από αυτοκίνητα σκαντζόχοιρους και ένα σπουργίτι χτυπη­ μένο στη φτερούγα. Για να μην αναφέρουμε και το φίδι που εκείνη ανακάλυψε εντελώς τυχαία όταν πήγε να βάλει τα φρε­ σκοπλυμένα σλιπ στο συρτάρι του. Έπειτα από εκείνο το συμβάν, ο Μάτε αναγκάστηκε να δώσει τον λόγο του ότι θα άφηνε τα ερπετά στην τύχη τους, ανεξάρτητα από το πόσο πληγωμένα ή εγκαταλειμμένα ήταν. Και το έκανε, αλλά με μεγάλη απροθυμία. Η Σίγκνε ήταν έκπληκτη που ο Μάτε δεν είχε γίνει κτηνία­ τρος ή γιατρός. Αλλά φαινόταν πως του άρεσαν οι σπουδές του στην Ανώτερη Σχολή Οικονομικών και Διοίκησης Επιχειρήσεων, και από όσα είχε καταλάβει εκείνη, ο γιος της είχε πολύ πρα­ κτικό μυαλό. Είχε επίσης αρχίσει να του αρέσει και η δουλειά του στον δήμο. Αλλά υπήρχε κάτι πάνω του που την έκανε να αναρωτιέται. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν ακριβώς, αλλά τα όνειρα είχαν αρχίσει ξανά. Κάθε νύχτα ξυπνούσε καταϊδρωμένη, με σκόρπια κομμάτια εικόνων στο μυαλό της. Δεν ήταν όλα όπως έπρεπε να ήταν, αλλά οι δειλές της ερωτή­ σεις απαντιόνταν απλώς με τη σιωπή. Γι’ αυτό είχε επικεντρω­ θεί τώρα στο να τον κάνει να φάει. Αν έβαζε μερικά κιλά πάνω του, σίγουρα θα ήταν όλα μια χαρά.