Ο φαροφύλακας

26 C A M I L L A L A C K B E R G Σταμάτησε για να πάρει ανάσα. «Κάθισε, μαμά» είπε ο Πάτρικ. Ο ίδιος πήγε να φέρει ένα μπουκάλι για τον Άντον, τον οποίο είχε στην αγκαλιά του. Το πρόσωπο του αγοριού ήταν κατακόκ­ κινο και φώναζε όσο πιο δυνατά του επέτρεπε το κορμάκι του. «Δεν φέρνεις κι ένα μπουκάλι για τον Νούελ;» Η Ερίκα προσπαθούσε να ηρεμήσει τον γιο της που ούρλιαζε. Ο Άντον και ο Νούελ ήταν ακόμη πολύ μικροσκοπικοί. Δεν έμοιαζαν καθόλου στη Μάγια, η οποία ήταν μεγαλόσωμη και δυνατή από μωρό ακόμη. Ωστόσο, τώρα τα δίδυμα ήταν τεράστια σε σχέση με το πώς ήταν όταν γεννήθηκαν. Σαν μικροί νεοσσοί, είχαν βρεθεί το καθένα στη θερμοκοιτίδα του με σωληνάκια συνδεδεμένα στα λεπτά χεράκια τους. Ήταν αγωνιστές, τους είχαν πει στο νοσοκομείο. Είχαν συνέλθει σύντομα και άρχισαν να αναπτύσσονται, και έτρωγαν ως επί το πλείστον με μεγάλη όρεξη. Αλλά η ανησυχία υπήρχε και ήταν εμφανής μερικές φορές. «Ευχαριστώ». Η Ερίκα πήρε το μπουκάλι που της έδωσε ο Πάτρικ και κάθισε στη μία πολυθρόνα με τον Νούελ στην αγκαλιά της. Εκείνος άρχισε να ρουφάει με απληστία την αμοιβή του. Ο Πάτρικ κάθισε στην άλλη πολυθρόνα με τον Άντον, ο οποίος ηρέμησε εξίσου γρήγορα με τον αδελφό του. Υπήρχαν αναμφι­ σβήτητα πλεονεκτήματα με το ότι δεν είχε γάλα να τα θηλάσει, σκέφτηκε η Ερίκα. Γιατί τώρα μπορούσαν να μοιραστούν την ευθύνη για τα μωρά κατά τρόπο που δεν είχε λειτουργήσει με τη Μάγια, τότε που η Ερίκα ένιωθε λες και η κόρη τους ήταν κολλημένη στο στήθος της σε εικοσιτετράωρη βάση. «Πώς ήταν;» ρώτησε η Κριστίνα. Κατέβασε τη Μάγια και τη Λίσεν από τον καναπέ και τους είπε να πάνε πάνω στο δωμάτιο της Μάγια και να παίξουν. Η Έμμα και ο Άντριαν εξαφανίστηκαν μεμιάς, δεν χρειάστηκαν ιδιαίτερα παρακάλια.