Ο φαροφύλακας

24 C A M I L L A L A C K B E R G μα στο σπίτι και με αυτό που συνέβη στην αδελφή της Ερίκα. Ακόμα και ο διάολος θα αγχωνόταν στη θέση του. «Μήπως έπρεπε να είχαμε πάει τελικά;» ρώτησε ο Μάρτιν και ανακάτεψε τον καφέ του με το κουταλάκι. «Γιατί ίσως ο Πάτρικ να είπε όχι, αλλά στην πραγματικότητα να περίμενε να επιμείνουμε και να πάμε». «Μπα, πιστεύω ότι ο Πάτρικ εννοούσε όσα έλεγε». Ο Γιέστα χάιδεψε τον σκύλο του τμήματος, τον Ερνστ, πίσω από το αυ­ τί. «Σίγουρα θα υπάρχει ένα σωρό κόσμος εκεί. Είμαστε πιο χρήσιμοι εδώ». «Τι εννοείς; Ούτε μια αναθεματισμένη ειδοποίηση για οτι­ δήποτε δεν έχει φτάσει όλη τη μέρα». «Α, είναι η ηρεμία πριν από την καταιγίδα. Άμα φτάσει ο Ιούλιος, θα λαχταράς για μια μέρα χωρίς περιπτώσεις μέθης, διάρρηξης και καβγάδων». «Αυτό είναι αλήθεια» είπε ο Μάρτιν. Παρέμενε ο μικρότερος σε ηλικία στο τμήμα, αλλά δεν αισθα­ νόταν πια τόσο αρχάριος. Τώρα είχε κάποια χρόνια εμπειριών πίσω του και είχε συμμετάσχει σε δύο τουλάχιστον δύσκολες έρευνες. Εκτός αυτών είχε γίνει πατέρας, κι όταν η Πία γέννησε την κόρη τους, ένιωσε να ψηλώνει πολλά εκατοστά μεμιάς. «Είδες την πρόσκληση που λάβαμε;» Ο Γιέστα τεντώθηκε και έπιασε ένα γεμιστό μπισκότο και ξεκίνησε τη συνήθη διαδικασία της επιμελέστατης απομάκρυν­ σης του ανοιχτόχρωμου δακτυλίου από τη σκούρα βάση. «Ποια πρόσκληση;» «Θα έχουμε προφανώς την τιμή να είμαστε τα πειραματό­ ζωα στον νέο χώρο που φτιάχνουν τώρα στη Φιελμπάκα». «Αυτόν εκεί στο σπα;» – Ο Μάρτιν ένιωσε λίγο πιο αλέγρος. «Βεβαίως, το νέο έργο του Έρλινγκ. Ας ελπίσουμε μόνο ότι θα πάει καλύτερα από εκείνες τις παλαβωμάρες με το “Γαμη­ μένο Τάνουμ”».