Ο φαροφύλακας

20 C A M I L L A L A C K B E R G ταξε όλα σ’ ένα μεγάλο καλάθι για τα άπλυτα, το οποίο είχε πάρει μαζί της στην αποβάθρα. Έχοντας μαζί της λίγο σαπού­ νι και την παλιά, αυλακωτή σανίδα της μπουγάδας, τον «τρί­ φτη», που υπήρχε στο σπίτι όλα τα χρόνια, ανασκουμπώθηκε και άρχισε τη σκληρή δουλειά του πλυσίματος στο χέρι. Έριχνε πού και πού καμιά ματιά στο σπίτι, για να σιγουρευτεί ότι ο Σαμ δεν είχε ξυπνήσει και βγει τρέχοντας έξω. Αλλά ο Σαμ κοιμόταν ασυνήθιστα πολύ. Ίσως να ήταν κάποιου είδους αντί­ δραση λόγω του σοκ, και σε αυτή την περίπτωση καλό ήταν που ξεκουραζόταν τόσο πολύ. Ας τον αφήσω άλλη μια ώρα, σκέφτηκε, και μετά τον ξυπνάω για να φάει κάτι. Η Νάταλι συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι μάλλον δεν θα υπήρ­ χαν και πολλά τρόφιμα. Άπλωσε όλη την μπουγάδα έξω από το σπίτι και μετά μπήκε μέσα, για να ρίξει μια ματιά στα ντουλάπια. Τα μόνα πράγματα που βρήκε ήταν μια κονσέρβα ντοματόσουπα και μια κονσέρβα με λουκανικάκια μπίρας. Δεν τόλμησε να κοιτάξει την ημερομηνία λήξης. Αλλά κάτι τέτοια τρόφιμα κρατούσαν μια αιωνιότητα – και σίγουρα η ίδια με τον Σαμ θα τα έβγαζαν πέρα σήμερα με αυτά. Δεν της φαινόταν ελκυστική η ιδέα να πάει στην πόλη. Ήταν ασφαλής εδώ πέρα. Δεν ήθελε να συναντήσει ανθρώπους, την ησυχία της ήθελε. Έμεινε για λίγο συλλογισμένη εκεί που στε­ κόταν με την κονσέρβα στο χέρι. Υπήρχε μόνο μία λύση. Να τηλεφωνήσει στον Γκούναρ. Αυτός άλλωστε πρόσεχε το σπίτι για χάρη της μετά τον θάνατο των γονιών της, και σίγουρα θα μπορούσε να του ζητήσει βοήθεια. Το σταθερό τηλέφωνο δεν λειτουργούσε προς το παρόν, αλλά το κινητό είχε καλό σήμα και η Νάταλι πληκτρολόγησε το νούμερό του. «Σβερίν». Το όνομα ξύπνησε θύμησες πολλές και η Νάταλι αναστα­ τώθηκε. Της πήρε μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να μπορέσει να συγκεντρωθεί αρκετά για να μιλήσει.