Ο φαντομάς

J O N E S B O 20 τα σχέδια του οποίου είχε παραγγείλει. Φαντάστηκε ξανά την όλη εικόνα: θα ξεκούμπωνε το πουκάμισό του στη μέση του σαλονιού στο Ταγκίλ, μπροστά στους δέκα Ούρκα αδελφούς του, και θα τους έδειχνε τα νέα του τατουάζ. Που δεν θα χρειά­ ζονταν κανένα σχόλιο, καμιά λέξη. Κι αυτός δεν θα μιλούσε. Θα το έβλεπε απλώς στα μάτια τους. Ότι δεν ήταν πια ο Μι- κρός Σεργκέι. Βδομάδες τώρα προσευχόταν να έρθει πια αυ- τός ο άνδρας. Να γίνει ανάγκη το αναγκαίο. Από το γουόκι τόκι ακούστηκε το μήνυμα ότι το αεροπλά- νο από το Μπέργκεν ήταν έτοιμο για καθάρισμα. Ο Σεργκέι σηκώθηκε. Χασμουρήθηκε. Αυτή τη φορά η διαδικασία στο πιλοτήριο ήταν ακόμα ευκολότερη. Θ’ άνοιγε τη σκούπα και θα τοποθετούσε το βαλιτσάκι στο ντουλαπάκι του κυβερνήτη. Βγαίνοντας από το αεροπλάνο συνάντησε το πλήρωμα που επιβιβαζόταν. Ο Σεργκέι Ιβάνοφ απέφυγε να συναντήσει το βλέμμα του πιλότου· έριξε απλώς τα μάτια του προς το έδαφος και σημείωσε ότι ο κυβερνήτης είχε την ίδια βαλίτσα με ροδάκια που είχε και ο Σουλτς: μια Samsonite Aspire GRT . Ίδιου κόκκινου χρώματος. Χωρίς το μικρό βαλιτσάκι που μπορούσε να τοποθετηθεί από πάνω της. Κανείς τους δεν ήξερε τίποτα για τους υπόλοιπους ή για τους λόγους που τους έκαναν να συμμετάσχουν σε αυτό, για το ιστορικό ή την οικο- γένειά τους. Το μόνο πράγμα που συνέδεε τον Σεργκέι, τον Σουλτς και τον νεαρό πιλότο ήταν τα μη καταχωρισμένα νού- μερα των κινητών τους τηλεφώνων –οι συσκευές ήταν όλες τους αγορασμένες στην Ταϊλάνδη– ώστε να μπορούν να επι- κοινωνούν μέσω μηνυμάτων σε περίπτωση καθυστέρησης των αεροπλάνων. Ο Σεργκέι πολύ αμφέβαλλε αν ο Σουλτς ήξερε για την ύπαρξη του νεαρού πιλότου. Ο Αντρέι ήταν πολύ προ- σεκτικός· ο καθένας ήξερε μόνο αυτά που χρειαζόταν να ξέ- ρει, τίποτα παραπάνω. Ως εκ τούτου, ο Σεργκέι δεν είχε ιδέα