Ο φαντομάς

J O N E S B O 18 τα τράβηξε μέχρι εκεί που άρχιζαν τα τατουάζ του, άνοιξε το καπάκι της ηλεκτρικής σκούπας και το ντουλαπάκι του κυ- βερνήτη. Έβγαλε από μέσα το μικρό βαλιτσάκι μάρκας Samsonite, άνοιξε το φερμουάρ του, σήκωσε τον μεταλλικό του πάτο και τσέκαρε ότι τα τέσσερα, σαν τούβλα, πακέτα του ενός κιλού το καθένα ήταν εκεί. Έχωσε το βαλιτσάκι μες στην ηλεκτρική σκούπα, ανάμεσα στον σωλήνα και τη μεγάλη σακούλα που είχε αδειάσει αμέσως πιο πριν. Ξανάκλεισε το καπάκι της ηλεκτρικής σκούπας, ξεκλείδωσε την πόρτα του κόκπιτ κι έβαλε μπρος την ηλεκτρική. Η όλη διαδικασία διήρ- κεσε μόνο μερικά δευτερόλεπτα. Αφού καθάρισαν και τακτοποίησαν την καμπίνα, οι υπάλ- ληλοι καθαρισμού βγήκαν από το αεροπλάνο, φόρτωσαν τις γαλάζιες σακούλες σκουπιδιών στην καρότσα του Daihatsu και επέστρεψαν στο Kέντρο Eπιχειρήσεων. Λίγα μόνο αερο- πλάνα απέμεναν να προσγειωθούν και ν’ απογειωθούν πριν το αεροδρόμιο κλείσει για τη νύχτα. Ο Ιβάνοφ έριξε μια ματιά πάνω απ’ τον ώμο του προς τη μεριά της Γένι, της υπεύθυνης βάρδιας. Το βλέμμα του καρφώθηκε στην οθόνη του υπολογι- στή, όπου εμφανίζονταν οι ώρες αναχώρησης και άφιξης των αεροσκαφών. Καμία καθυστέρηση. «Θα πάρω το Μπέργκεν, στο 28 » είπε ο Σεργκέι με τη σκληρή ρωσική του προφορά. Τουλάχιστον αυτός μιλούσε τη γλώσσα, ενώ άλλοι συμπατριώτες του που ζούσαν στη Νορβη- γία δέκα χρόνια τώρα ακόμη συνεννοούνταν στα αγγλικά. Μα όταν ο Σεργκέι ήρθε εδώ, πάνε σχεδόν δυο χρόνια, ο Θείος τού το ξεκαθάρισε απ’ την αρχή: έπρεπε να μάθει τη γλώσσα. Τον είχε παρηγορήσει, λέγοντας: Ποιος ξέρει; Ίσως να έχεις πά- ρει το ταλέντο μου στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. «Έχω ήδη ανθρώπους στο 28 » είπε η Γένι. «Μπορείς να περιμένεις το Τρόντχαϊμ στο 22 ». «Θα πάρω το Μπέργκεν» είπε ο Σεργκέι. «Το Τρόντχαϊμ θα το πάρει ο Νικ».