Ο φαντομάς

O Φ Α Ν Τ Ο Μ Α Σ 17 μικρόσωμο, μυώδη Ρώσο να βγαίνει πρώτος από το μίνι βαν και ν’ ανεβαίνει τις σκάλες του αεροσκάφους φορώντας το κίτρινο, φωσφορίζον γιλέκο με το σήμα της εταιρείας: Solox. See you. Το μυαλό του Τουρ Σουλτς επαναλάμβανε αυτές τις λέξεις καθώς προχωρούσε προς το Κέντρο Πληρωμάτων Αεροσκαφών. «Δεν είχατε κι ένα τσαντάκι εκτός απ’ αυτό;» τον ρώτησε μια αεροσυνοδός δείχνοντάς του τη βαλίτσα του με τα ροδά- κια, μάρκας Samsonite. Δεν θυμόταν το όνομά της. Μία; Μά- για; Εν πάση περιπτώσει, την είχε πηδήξει κάποτε κατά τη διάρκεια ενός στοπόβερ, κάποια στιγμή μέσα στα τελευταία εκατό χρόνια. Ή μήπως όχι; «Όχι» απάντησε ο Τουρ Σουλτς. See you . Όπως «τα ξαναλέμε»; Ή όπως «σε βλέπω που με βλέπεις»; Πέρασαν το φυλάκιο στην είσοδο του Κέντρου Πληρωμά- των, όπου, θεωρητικά, θα έπρεπε να ξεπηδά πού και πού κάποιος τελωνειακός υπάλληλος. Όμως στο 99% των περι- πτώσεων η καρέκλα του τελωνειακού υπαλλήλου παρέμενε άδεια, και στα τριάντα ένα χρόνια ιπτάμενης υπηρεσίας του ο Τουρ Σουλτς δεν είχε περάσει σωματική ή άλλου είδους έρευνα ούτε μία φορά. See you . Όπως: «Σε βλέπω, να το ξέρεις». Όπως λέμε: «Βλέπω ποιος πραγματικά είσαι». Ο Τουρ Σουλτς έτρεξε να μπει μέσα στο Κέντρο Πληρωμά- των. Ο Σεργκέι Ιβάνοφ φρόντισε, όπως πάντα, να βγει πρώτος από το μίνι βαν που ήταν σταθμευμένο δίπλα στο Airbus, και ανέ- βηκε δυο δυο τα σκαλιά προς την καμπίνα του άδειου αερο- σκάφους. Μπήκε με την ηλεκτρική του σκούπα στο κόκπιτ και κλείδωσε πίσω του την πόρτα. Φόρεσε τα λαστιχένια γάντια,