Ο φαντομάς

J O N E S B O 16 συνέβησαν όλα αυτά; Μάλλον σε κάποιο δωμάτιο ξενοδοχείου στο Κέιπ Τάουν ή στην Άλτα, σνιφάροντας κοκαΐνη για να μπορέσει ν’ αντισταθμίσει τα δολοφονικά για τη στύση του ποτά του μπαρ και χώνοντας το πουλί του σε μια καθόλου «welcome back» δεσποινίδα, για ν’ αντισταθμίσει όλα εκείνα που δεν ήταν και δεν θα γινόταν ποτέ του. Το βλέμμα του Τουρ Σουλτς έπεσε σ’ έναν άνδρα που ερ- χόταν προς το μέρος του. Προχωρούσε σκυφτός, παρ’ όλα αυτά ξεχώριζε πάνω από τα κεφάλια των άλλων επιβατών. Ήταν ψηλός με φαρδιές πλάτες, όπως και ο ίδιος. Βέβαια, ήταν νεότερος από τον πιλότο. Tα κοντοκουρεμένα ξανθά του μαλλιά έστεκαν όρθια, σαν βούρτσα πάνω στο κεφάλι του. Μάλλον Νορβηγός, μα δεν έδινε την εντύπωση τουρίστα που επέστρεφε σπίτι του. Έμοιαζε περισσότερο με εξόριστο, κι είχε αυτό το υποτονικό, σχεδόν γκρίζο μαύρισμα που απο- κτούν οι περισσότεροι λευκοί όταν μένουν για πολύ καιρό στη νοτιοανατολική Ασία. To καφέ λινό του κουστούμι ήταν κομ- μένο και ραμμένο στα μέτρα του κι έδειχνε ποιότητα, σοβα- ρότητα. Ίσως ήταν επιχειρηματίας. Αλλά όχι με τόσο ανθηρές επιχειρήσεις, διότι ταξίδευε στην οικονομική θέση. Όμως δεν ήταν ούτε το κουστούμι ούτε το ύψος του άνδρα που είχε τραβήξει το βλέμμα του Τουρ Σουλτς. Ήταν η ουλή, που πή- γαινε από το αριστερό μέρος του στόματος μέχρι σχεδόν το αυτί του, σχηματίζοντας στο πρόσωπο του άνδρα ένα χαμόγε- λο σε σχήμα ημισελήνου. Γκροτέσκο και δραματικό συνάμα. «See you». O Τουρ Σουλτς ανατρίχιασε, αλλά δεν πρόλαβε ν’ ανταπο- δώσει τον χαιρετισμό πριν ο άνδρας τον προσπεράσει και βγει από το αεροπλάνο. H φωνή του ήταν τραχιά και βραχνή, και τα κατακόκκινα μάτια του έδειχναν ότι μόλις είχε ξυπνήσει. Το αεροπλάνο είχε αδειάσει. Το μίνι βαν με το προσωπικό καθαρισμού είχε ήδη παρκάρει στον διάδρομο. Το πλήρωμα αποβιβάστηκε από το αεροσκάφος. O Τουρ Σουλτς είδε τον