Ο ερευνητής

27 Ο Ε Ρ Ε Υ Ν Η Τ Η Σ Ο Καλ δεν νιώθει όπως θα περίμενε. Το καλύτερο σενάριο που ήλπιζε να εκτυλίσσεται ήταν τίποτα παιδιά να κατασκο- πεύουν τον νεοφερμένο. Είχε φανταστεί να τους φωνάζει αό- ριστες απειλές καθώς εκείνα απομακρύνονται γελώντας και φωνάζοντας προσβολές πάνω από τον ώμο τους, και στη συ- νέχεια να κουνάει το κεφάλι και να μπαίνει μέσα μουρμουρί- ζοντας για τα σημερινά παιδιά σαν γεροπαράξενος, και τέλος. Ίσως, μάλιστα, μια στο τόσο να γύριζαν πίσω για έναν ακόμα γύρο, όμως ο Καλ κατά βάση θα ήταν εντάξει μ’ αυτό. Στο ενδιάμεσο, θα μπορούσε να ασχοληθεί και πάλι με τα της ανακαίνισής του, τη μουσική του στη διαπασών και το ξύσιμο των αχαμνών του όποτε του γούσταρε, με την αστυνομική του διαίσθηση να επιστρέφει εκεί όπου ανήκε, στο κρεβάτι. Μόνο που τώρα δεν νιώθει ότι όλο αυτό έχει τελειώσει, και η αστυνομική του διαίσθηση δεν πηγαίνει για ύπνο. Τα παιδιά που κάνουν την πλάκα τους σε βάρος του ξένου θα έρχονταν μπουλούκι και θα ήταν στα κάγκελα, χοροπηδώντας από την αποκοτιά τους σαν να ήταν καφεΐνη. Ο Καλ συλλογίζεται την ακινησία του παιδιού κάτω από το παράθυρο, τη σιωπή του όταν το άρπαξε, τη φιδίσια σφοδρότητα του δαγκώματός του. Αυτό το παιδί δεν διασκέδαζε. Βρισκόταν εδώ για έναν σκοπό. Και θα επέστρεφε. Ο Καλ τελειώνει το φαγητό του και πλένει τα πιάτα. Καρ- φώνει ένα προστατευτικό πλαστικό στο παράθυρο του μπάνιου και κάνει ένα γρήγορο ντους. Ύστερα ξαπλώνει ανάσκελα στο στρώμα του με τα χέρια για μαξιλάρι, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο τ’ αστέρια μέσα από τα σύννεφα και ακούγοντας αλεπούδες να τσακώνονται κάπου πέρα στα λιβάδια.