Ο ερευνητής

26 T A N A F R E N C H σκιές που ρίχνει ο φράχτης εκεί. Τίποτα. Πετάει μια δυο πέτρες στους θάμνους προς διάφορες κατευθύνσεις, προσπαθώντας να το κάνει να βγει από την κρυψώνα του: τζίφος . Δεν πιστεύει πως το παιδί έχει ενισχύσεις – θα είχε φωνά- ξει, είτε για να ζητήσει βοήθεια είτε για να τους προειδοποιή- σει. Τα κοράκια κοιμούνται ανενόχλητα. Κάτω από το παρά- θυρο του σαλονιού υπάρχουν φρέσκα αποτυπώματα στο χώμα· οι ίδιες αυλακώσεις με την προηγούμενη φορά. Μόνο εκεί. Ο Καλ οπισθοχωρεί στη βαθιά σκιά της αποθήκης και περιμένει για πολλή ώρα, προσπαθώντας να ηρεμήσει τη βαριά αναπνοή του, αλλά δεν ακούγεται κανένα θρόισμα στον φράχτη, ούτε φαίνεται κανένας ίσκιος να το σκάει λαθραία προς κάποιο λιβάδι. Ήταν ένας μόνο, και μάλιστα παιδί. Δεν θα γυρίσει. Τουλάχιστον όχι απόψε. Όταν πια μπαίνει μέσα, ρίχνει μια μάτια στο χέρι του. Το παιδί τού την κατάφερε γερά· τρία δόντια χώθηκαν στο δέρμα του, και έχει ματώσει σ’ ένα σημείο. Στο παρελθόν, ο Καλ είχε δεχτεί παρόμοιες επιθέσεις στη δουλειά, κάτι που οδήγησε σε μια δίνη από χαρτιά, καταθέσεις, αιματολογικές εξετάσεις, νομικές διελκυστίνδες, χάπια και παρουσίες στο δικαστήριο που τράβηξαν για μήνες, μέχρι που βαρέθηκε να κρατάει λο- γαριασμό τι γίνεται και για ποιο λόγο και απλώς έδειχνε το μπράτσο του ή έβαζε την υπογραφή του όποτε του το ζητούσαν. Βρίσκει το κουτί πρώτων βοηθειών, μουλιάζει για κάμποσο το χέρι του με το αντισηπτικό και μετά κολλάει ένα τσιρότο. Το φαγητό του έχει κρυώσει. Το ζεσταίνει στα μικροκύμα- τα και το ακουμπάει ξανά στο τραπέζι. Ο Τζόνι Κας συνεχίζει να παίζει, θρηνώντας για τη χαμένη του Ρόουζ και για τον χαμένο του γιο, με βαθύ σπασμένο βιμπράτο λες και είναι κι εκείνος ήδη φάντασμα * . * Αναφορά στο τραγούδι του Johnny Cash «Give my love to Rose». (Σ.τ.Μ.)