Ο ερευνητής

25 Ο Ε Ρ Ε Υ Ν Η Τ Η Σ λοιπους. Έχει σκοτεινιάσει · το φεγγάρι έχει ανέβει, μια φτενή φλοίδα κυνηγημένη από ανόμοια σύννεφα, που ρίχνει μόνο ένα αχνό, αναξιόπιστο φως και υπερβολικά πολλές σκιές. Ο Καλ σφίγγει τη λαβή στον σωλήνα και με τον γνώριμο τρόπο –γρή- γορα και σιωπηλά– προς τη γωνία του σπιτιού. Κάτω από το παράθυρο του σαλονιού, μια μάζα από πυ- κνότερο σκοτάδι κάθεται ανακούρκουδα ακίνητη, με το κεφά- λι πιο ψηλά ίσα ίσα για να δει πάνω από το περβάζι. Ο Καλ σαρώνει προσεκτικά τον χώρο, όσο καλύτερα μπορεί, το πεδίο όμως είναι ελεύθερο · τα χορτάρια τριγύρω είναι άδεια. Έτσι όπως ξεχύνεται το φως από το παράθυρο, πιάνει ένα κοντο- κουρεμένο κεφάλι και μια κόκκινη μουτζούρα. Ο Καλ πετάει τον σωλήνα και ορμάει. Ετοιμάζεται να ξα- πλώσει στο χώμα τον τύπο βάζοντάς του τρικλοποδιά και αποκεί και πέρα θα σκεφτεί τι θα κάνει, αλλά σκοντάφτει σε έναν βράχο. Το δευτερόλεπτο που παλεύει να ανακτήσει την ισορροπία του, ο τύπος πετάγεται όρθιος και το σκάει. Ο Καλ βουτάει σχεδόν στο σκοτάδι, αρπάζει ένα μπράτσο και ουρ- λιάζει με όλη του τη δύναμη. Ο τύπος παρασέρνεται προς το μέρος του υπερβολικά εύ- κολα, και το μπράτσο που σφίγγει ο Καλ είναι αρκετά μικρό. Είναι παιδί. Η συνειδητοποίηση κάνει τη λαβή του Καλ να χαλαρώσει κάπως. Το παιδί συστρέφεται σαν αγριόγατα, με την ανάσα του να σφυρίζει, και βυθίζει τα δόντια του στο χέρι του Καλ. Εκείνος μουγκρίζει. Το παιδί απελευθερώνεται και εκτοξεύε­ ται προς τον κήπο σαν πύραυλος, τα πόδια του σχεδόν δεν ακούγονται στα χορτάρια. Ο Καλ κάνει να το ακολουθήσει, αλλά μέσα σε δευτερόλεπτα χάνεται στις σκιές του φράχτη από θάμνους δίπλα στον δρόμο, και όταν ο Καλ φτάνει πλέον εκεί, έχει εξαφανιστεί. Περνάει με δυσκολία από μέσα και κοιτάζει πάνω κάτω τον δρόμο, που έχει γίνει μια στενή λωρίδα από τις