Ο ερευνητής

19 Ο Ε Ρ Ε Υ Ν Η Τ Η Σ Δεν του είχε περάσει από το μυαλό πως ίσως ήθελε και κάποιος άλλος αυτό το μέρος. Ήταν ένα χαμηλό, γκρίζο σπίτι, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, χτισμένο κάπου τη δεκαετία του ’30, καμιά πενηνταριά τετραγωνικά, με στέγη από σχιστόλιθο και παράθυρα με ξύλινα πλαίσια· μόνο οι μεγάλοι ακρογωνιαίοι λίθοι και το φαρδύ πετρόχτιστο τζάκι πρόσθεταν μια χαριτω- μένη πινελιά. Κρίνοντας από τις φωτογραφίες στην ιστοσελίδα, έχει εγκαταλειφθεί χρόνια, δεκαετίες ίσως: μεγάλες λωρίδες και κηλίδες από ξεφλουδισμένη μπογιά, δωμάτια γεμάτα με αναποδογυρισμένα σκούρα καφέ έπιπλα και τρύπιες κλαρωτές κουρτίνες, δεντράκια που είχαν φυτρώσει μπροστά από την πόρτα και κισσοί που έμπαιναν από κάποιο σπασμένο παρά- θυρο. Βέβαια, έχει μάθει πλέον αρκετά ώστε να αντιλαμβάνε- ται ότι ίσως πράγματι ήθελε και κάποιος άλλος αυτό το μέρος, έστω κι αν οι λόγοι δεν είναι προφανείς, και ότι οποιοσδήποτε ένιωθε ότι είχε αξιώσεις σε αυτό, πρέπει να το είχε λάβει σο- βαρά υπόψη. Ο Καλ βάζει το φαγητό του μέσα σε δυο χοντρές φέτες ψωμί, προσθέτει κέτσαπ, βγάζει μια μπίρα από το ψυγειάκι και παίρνει το γεύμα του στο τραπέζι. Η Ντόνα θα του έκανε κήρυγμα για τον τρόπο διατροφής του, που δεν περιλαμβάνει φυτικές ίνες και φρέσκα λαχανικά, η αλήθεια όμως είναι ότι, παρόλο που ζει με ένα τηγάνι και έναν φούρνο μικροκυμάτων, έχει χάσει μερικά κιλά, ίσως και περισσότερα από μερικά. Το καταλαβαίνει όχι μόνο στη ζώνη του αλλά και στις κινήσεις του· σε ό,τι κάνει, έχει μια καινούργια ελαφράδα που τον ξαφ- νιάζει. Στην αρχή τού προκαλούσε αναστάτωση, σαν να υπήρ- χε έλλειψη βαρύτητας, σταδιακά όμως άρχισε να το καταλα- βαίνει καλύτερα. Ήταν η άσκηση. Κάθε μέρα ο Καλ πηγαίνει για ένα δίωρο περπάτημα, όχι κάπου συγκεκριμένα, απλώς ακολουθεί το ένστικτό του και εξοικειώνεται με τη νέα του χώρα. Πολλές φορές βρέχει, όμως δεν τον πειράζει· έχει ένα