Ο ερευνητής

14 T A N A F R E N C H Ο Καλ γέλασε κι αυτός και του είπε πως θα μπορούσε, και ο Μαρτ τον ενημέρωσε πως η δική του γκαρνταρόμπα ήταν μια χαρά, αφού δεν σχεδίαζε να πάει για γκόμενες, κι ύστερα άρ- χισε να του εξηγεί τον λόγο. Είναι όμως διάφορα. Όχι τίποτα σπουδαίο, μικροπράγματα που ξυπνούν το ένστικτο του μπάτσου στον Καλ: κινητήρες που μαρσάρουν στις τρεις το πρωί πέρα στους επαρχιακούς δρόμους, βαριά βουητά· ένα τσούρμο τύποι στην πέρα γωνία κάποια βράδια στην παμπ, υπερβολικά νέοι και εντελώς λάθος ντυμένοι, που μιλάνε πολύ δυνατά και γρήγορα με μια προ- φορά που δεν κολλάει · ο απότομος τρόπος που γυρίζουν το κεφάλι προς την πόρτα όταν μπαίνει ο Καλ, οι ματιές που διαρκούν ελάχιστα παραπάνω. Έχει προσέξει να μην πει σε κανέναν τι δουλειά έκανε, αλλά και το να είσαι ξένος μπορεί, αναλόγως, να είναι αρκετό. Βλάκα, μονολογεί ο Καλ, ανάβοντας το μάτι κάτω από το τηγάνι και κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο της κουζίνας το σούρουπο που έχει αρχίσει να πέφτει στα πράσινα λιβάδια, το σκυλί του Μαρτ που πηλαλάει γύρω από τα πρόβατα που βαδίζουν αργά προς το μαντρί τους. Ύστερα από τόσα χρόνια περιπολίας σε κακόφημες γειτονιές, μέχρι κι οι αγρεργάτες μοιάζουν με συμμορίτες. Βαριεστημένα παιδιά, είναι σίγουρος. Όπως και να ’χει, ο Καλ έχει αρχίσει να βάζει τη μουσική του πιο χαμηλά για να μην του ξεφύγει τίποτα, μέχρι και ένα σύστημα συναγερμού σκέφτεται να εγκαταστήσει, κι αυτό τον τσαντίζει. Τόσα χρό- νια η Ντόνα του έβαζε τις φωνές για την ένταση του ήχου – Καλ, το μωρό δίπλα προσπαθεί να κοιμηθεί! Καλ, η κυρία Σκα- πάνσκι μόλις έκανε εγχείρηση, πιστεύεις πως είναι λογικό να της σπάσουμε τα τύμπανα; Καλ, τι θα πουν οι γείτονες, ότι είμαστε τίποτα πρωτόγονοι; Ήθελε εξοχή εν μέρει για να μπορεί να βάζει τον Στιβ Ερλ τόσο δυνατά, που να πέφτουν