Ο Δον Κιχώτης και ο δράκος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 20 ο ένας πάνω στον άλλο. Το κοινό έσκασε στα γέλια. Και ο χαμός συνεχίστηκε όταν και οι δύο ψέλλισαν κάτι μεταξύ τους χωρίς καν να σταματήσουν, ενώ συνέχιζαν με απόλυτη ηρεμία την ψηφιακή τους συνομιλία. «Σε καταλαβαίνω απόλυτα, Μίστερ Ζάργκο. Το παθαίνω κι εγώ συνέχεια». «Είναι σπαστικό, δε νομίζεις;» «Εννοείται!» «Πιστεύεις ότι η ομάδα σου θα μπορούσε να βρει κάποια λύση;» «Φυσικά, Μίστερ Ζάργκο! Το βάζουμε μπρος άμεσα!» «Ευχαριστώ, Ζάο». Μόλις η συνομιλία ολοκληρώθηκε, οΜίστερ Ζάργκο εξαφανίστηκε από το αριστερό μέρος της σκηνής, ενώ ο Ζάο χώθηκε πίσω από μια κουρτίνα στα δεξιά. Τότε άρχισε να ακούγεται από τα μεγάφωνα μια επική μουσική και τα δύο στελέχη εμφανίστηκαν και πάλι στη σκηνή. Αλλά, αυτή τη φορά, ήταν ανεβασμένοι σε δυο πλατφόρμες που έμοιαζαν σαν τετράγωνα σκέιτ­ μπορντ, τα οποία τους μετέφεραν με ρυθμό αντίστοιχο με τον βηματισμό πεζού, προς το κέντρο της εξέδρας, τον έναν πάνω στον άλλο. Τα μουρμουρητά των θεατών ζωήρευαν και γίνονταν εκφράσεις έκπληξης, καθώς τα δύο στελέχη συνέχιζαν να πληκτρολογούν.