Ο δωδέκατος ιππότης

11 1 ΜΟΥΣΙΚΗ ΥΠΟΚΡΟΥΣΗ ΜΑΧΗΣ Τζακ Όταν ήμουν μικρός, θεωρούσαν όλοι ότι, αφού ήμουν γιος του Σαμ Ορσίνο, θα γινόμουν, φυσικά, ένας από τους κα- λύτερους πασαδόρους της Αμερικής. Είχαν… σχεδόν δίκιο. Θέλω να πω, καταλαβαίνω το σκεπτικό τους. Ομπαμπάς μου, μοναχογιός ενός επιστάτη και μιας σερβιτόρας, ήταν διάσημος για το ρεκόρ που κατείχε στη Βόρεια Καλιφόρνια για τις μακρύτερες πάσες απ’ όταν πήγαινε στο Μέσαλιν Χάι τη δεκαετία του ’90 –ρεκόρ που έσπασε ο μεγαλύτερος αδελφός μου πριν από τέσσερα χρόνια–, οπότε, ναι, έχω μια ιδέα για το τι περιμένουν οι άλλοι από μένα. Το χέρι της οικογένειας! Πατρογονικό δικαίωμα, σαν να λέμε. Ο κό- σμος υπέθετε ότι δε θα διέφερα από τον πατέρα και τον αδελφό μου: δημιουργός, ηγέτης · κάποιος που μπορεί να έχει τον έλεγχο του γηπέδου – και σε γενικές γραμμές δεν έκαναν λάθος. Όντως βλέπω το παιχνίδι διαφορετικά από τους άλλους. Νομίζω πως οι σχολιαστές το αποκαλούν συνήθως αυτό