Ο δωδέκατος ιππότης

A L E X E N E F A R O L F O L L M U T H 28 «Σκοτώνω τον αμέσως πιο δυνατό» λέει ο Μάρκο. «Με το απελατίκι μου». «Ρίχνω ένα βέλος» προσθέτει ο Λίον. «Σε τι;» ρωτάω, εκείνος όμως κουνάει το χέρι αδιάφορα. «Το βέλος πέφτει στην ωμοπλάτη ενός μέλους της ορ- δής, δεν είναι όμως μοιραίο το χτύπημα. Το απελατίκι αστο- χεί» λέει ο Μερφ. «Χτυπάω ξανά» λέει ο Μάρκο. «Χρησιμοποιώ το λάσο μου» λέει ο Ματ Ντας, ο χαρα- κτήρας του οποίου θυμίζει κατά έναν περίεργο τρόπο γουέ­ στερν – υποψιάζομαι πως του έχει μείνει από προηγούμενη εκστρατεία. «Το λάσο βρίσκει στόχο, όχι όμως για πολύ. Το απελατί- κι χτυπάει, τώρα όμως σας έχουν περικυκλώσει». Οι υπόλοιποι ενθουσιάζονται με την προοπτική της μά- χης, αυτό που ξεχνούν όμως πάντα όλοι τους για το ConQuest είναι πως πρόκειται για… ιστορία. Σαν να λέμε, υπάρχουν καλοί και κακοί, και όλοι οι χαρακτήρες έχουν κάποιο κίνητρο. Γιατί να έρθει η ορδή με λευκή σημαία; Πρέπει να έχουμε κάτι που θέλουν. Υπάρχουν στην απο- στολή ασχέτως με τους χαρακτήρες μας, άρα πρέπει να είναι κάτι που πήραμε μέσα στο παιχνίδι. Μήπως εκείνη την περίεργη κεφαλή βέλους; Θεέ μου, τι ηλίθια που είμαι! Η ονομασία της αποστολής είναι κυριολεκτικά Το Φυλαχτό της Κατάρα. «Βγάζω το Φυλαχτό της Κατάρα από τη θήκη μου και το σηκώνω ψηλά» ξεφουρνίζω ενώ πετάγομαι όρθια, κι όλοι γυρνούν και με κοιτάζουν απορημένοι. (Να γιατί σιχαίνομαι