Ο δωδέκατος ιππότης

A L E X E N E F A R O L F O L L M U T H 24 «Αυτή είναι η επίσημη κίνησή σου;» τη ρωτάει ο Μερφ και πάει να πιάσει το ζάρι. Του κοπανάω το χέρι για να τον σταματήσω, γιατί… κά- που έλεος πια. «Η Λαρίσα Χάιμπροου είναι θεραπεύτρια» θυμίζω στους υπολοίπους γύρω από το τραπέζι, αφού σε κάθε εκστρατεία τουλάχιστον ένας από μας θα χρειαστεί τις θεραπευτικές δυνάμεις της Αντόνια για να μπορέσει να συνεχίσει. Ουσιαστικά είναι ο πιο σημαντικός χαρακτήρας εδώ, κάτι που, φυσικά, τα αγόρια δεν μπορούν (ή δε θέ- λουν) να αναγνωρίσουν. «Καλύτερα να μείνεις πίσω και να φροντίσεις τους τραυματισμένους». «Δίκιο έχει» λέει ο Ματ Ντας, που αποδεικνύεται ανα- πάντεχα εξυπηρετικός, παρόλο που είναι καινούριος στην ομάδα μας. (ΟΜατ είναι μελαχρινός με κυματιστά μαλλιά και δείχνει εξοικειωμένος με τη χρήση αποσμητικού, και αν έδινα την παραμικρή σημασία στην εμφάνιση όλων εδώ πέρα, θα έλεγα πως η δική του είναι σχετικά καλή.) «Μπο- ρούμε να αναλάβουμε εμείς οι υπόλοιποι τη μάχη». «Ή…» πάω να πω, για να με κόψουν αμέσως. «Μπορούμε να σταματήσουμε πια να μιλάμε και ν’ αρ- χίσουμε να πολεμάμε;» γκρινιάζει ο Μάρκο. «Ή» λέω ξανά δυνατά, αγνοώντας τον «θα μπορούσαμε πρώτα να δοκιμάσουμε τη διπλωματία». Τα αγόρια βογκούν όλα μαζί. Εκτός από τον Ματ Ντας. «Εμ, έρχονται καταπάνω μας με τσεκούρια» λέει τώρα ο Ρομπ. «Δεν είπε τίποτα για τσεκούρια ο Μερφ» του θυμίζω, αφού ως συντονιστής ο Μέρφι είναι αυτός που αφηγείται