Ο δωδέκατος ιππότης

A L E X E N E F A R O L F O L L M U T H 18 ζητωκραυγάζουν · ο ρισίβερ πιάνει μιαν απίστευτη πάσα, που αφήνει τη δική μας πλευρά των κερκίδων να φωνάζει με απογοήτευση. Θα είναι σίγουρα δύσκολο αυτό. Όσο κρί- σιμες όμως κι αν είναι οι στιγμές, δε διαφέρουν από οποιου- δήποτε άλλου παιχνιδιού. Πάντα έχει να κάνει με τη φάση που εκτυλίσσεται μπροστά μου, και μόλις αυτή περάσει, πάμε στην επόμενη. Πάντα εμπρός. Πάντα πιο πέρα. Λυγίζω τον λαιμό μου και αφήνω μιαν ανάσα, για να ση- κωθώ τη στιγμή ακριβώς που μια τέλεια ρίψη δίνει στην Πάντουα την ευκαιρία της για τέρμα. Αν σκοράρουν τώρα, μετά θα είναι η δική μας σειρά. Η…δική μου σειρά. Η δική μου στιγμή. Όλοι όσους ξέρω είναι εκεί, στις κερκίδες, κρα- τούν την ανάσα τους και δεν πρόκειται να τους απογοητεύ- σω. Προτού φύγω απ’ αυτό το γήπεδο απόψε, θα γίνουν όλοι μάρτυρες του πεπρωμένου μου: μιας νικητήριας σεζόν. Ενός Διαπολιτειακού Πρωταθλήματος. Της ίδιας της αθανασίας. Μήπως το παρακάνω; Ναι, σίγουρα · είναι δύσκολο όμως να μην είσαι ρομαντικός με το φούτμπολ. Και δε νομίζω πως θα ήταν παράλογο αν έλεγα ότι πάντα υπήρχε κάτι που με περίμενε. Κάτι σπουδαίο, κι αυτή είναι η ευκαιρία μου να το αρπάξω. Γι’ αυτό, λοιπόν, ήρθε η ώρα να τρέξω. Βάι Η κατάσταση στο παιχνίδι έχει σίγουρα πάρει φωτιά. Έχου-