Ο δωδέκατος ιππότης

Ο Δ Ω Δ Ε Κ Α Τ Ο Σ Ι Π Π Ο Τ Η Σ 13 «ΧΑΤ!» * Η πίεση στον Κιούριο, τον πασαδόρο μας, είναι άμεση και προσπαθώ να ανοίξω χώρο για να αλλάξω γρήγορα κα- τεύθυνση, ξεφεύγοντας από έναν αμυντικό ώστε να φτάσω στα αριστερά του Κιούριο για την πάσα. Έχουμε ακολου- θήσει εκατοντάδες φορές το ίδιο ακριβώς μοτίβο · πέτυχε την περασμένη εβδομάδα στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν, ένα εκτός έδρας παιχνίδι με το Βερόνα Χάι, και θα πετύχει και τώρα. Του κλέβω την μπάλα και βλέπω έναν αμυντικό να πλησιάζει, φωνάζοντας σε κάποιον να με μπλοκάρει από τα δεξιά. Φυσικά αστοχεί, κι εγώ γυρίζω ξανά να αποφύγω έναν δεξιό αμυντικό. Δεν τα βγάζει πέρα. Αυτά έχει η ζωή… Τώρα απομένει να τρέξω καμιά τριανταπενταριά μέτρα με ολόκληρη την άμυνα της Πάντουα να με κυνηγάει. Θυμάσαι που είπα πως έχουν σχεδόν δίκιο για το αν θα ακολουθήσω τα βήματα του πατέρα μου; Το είπα γιατί εγώ είμαι από τους καλύτερους κεντρικούς επιθετικούς της Αμερικής. Αυτός είμαι, αυτό αγαπώ να κάνω. Όταν με είδε να τρέχω με την μπάλα αρπάζοντας κάθε ευκαιρία που έβρι- σκα, από την πρώτη κιόλας σεζόν, ο προπονητής είχε την προνοητικότητα να με βάλει σε θέση κεντρικού επιθετικού. Ο πατέρας μου υποτίθεται ότι έπαθε κρίση – είχαν πει κά- ποτε για κείνον ότι θα ήταν ένας σπάνιος μαύρος πασαδό- ρος που θα κατάφερνε να τα βάλει με τον Έλγουεϊ ή τον Γιανγκ, αλλά η δική του καριέρα έληξε απότομα με έναν * Λέξη που φωνάζει ο πασαδόρος όταν ετοιμάζεται να ακολουθή- σει πλάνο επίθεσης. (Σ.τ.Μ.)