Ο δικαστής

Η αρχή της «αποκάλυψης» Με πόσο ιλιγγιώδη ταχύτητα διανύεται καμιά φορά η από- σταση από την Κόλαση στον Παράδεισο! Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που όλα στη ζωή μας ήταν μαύρα και άρα- χνα. Ενώ τώρα… Νιώθω πως έχω τα πάντα. Στην αγκαλιά μου, ως από- λαυση των πιο πολλών αισθήσεων. Και στα πόδια μου, ως θέα. Εδώκαι λίγες μέρες γευόμαστε πληθωρικά τις ομορφιές, την ατμόσφαιρα, την ενέργεια και γενικώς τη γοητεία του ηφαιστειογενούς βράχου του Αιγαίου, από τον οποίο φαί- νεται άλλωστε πως προέρχεται και το επίθετο του Γρηγόρη μου. Ίσως –ποιος ξέρει;– εξαιτίας κάποιου μακρινού προ- γόνου του που μπορεί να έφυγε παλιά από εδώ για να εγκα- τασταθεί στη συνέχεια στην Πάρο. Φηρά, Οία, Μεροβίγλι, Καμάρι και πάμπολλα άλλα μέ- ρη του παραδεισένιου αυτού τόπου –ποιο βλακώδες στε- ρεότυπο θέλει σώνει και καλά ο Παράδεισος να είναι πνιγ- μένος στο πράσινο; αναρωτήθηκα– μας χάρισαν και μας