Ο διάβολος μόνο ξέρει

Ο Δ Ι Α Β Ο Λ Ο Σ Μ Ο Ν Ο Ξ Ε Ρ Ε Ι 19 «Νόμιζα ότι ήσουν απόστρατος». «Είμαι απόστρατος». «Αλλά δεν μπορείς να ξεκόψεις;» Ανασήκωσε πάλι τους ώμους: «Απλώς σκεφτόμουν τη Μαρία Ταρκουάντ. Όταν ξεκίνησα να σου λέω την ιστορία της, συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν κάποια σημεία που δεν μπορούσα να θυμηθώ». «Θα ’πρεπε να προσπαθήσεις να κοιμηθείς». «Σε αντίθεση με κάποιους άλλους, εγώ δεν έχω δουλειά το πρωί. Εσύ είσαι αυτή που θα ’πρεπε να κοιμάται». «Οι πελάτες μου δεν συνηθίζουν να κάνουν παράπονα αν καθυστερήσω λίγο – ένα πλεονέκτημα του να δουλεύεις με νεκρούς». Έκανε μια παύση. «Θέλω λίγο νερό. Να σου φέρω τίποτα;» Ο Ρέμπους κούνησε αρνητικά το κεφάλι του: «Μην καθυστερήσεις πολύ τότε». Την κοίταζε καθώς επέστρεψε στον διάδρομο, κατευθυνό­ μενη προς την κουζίνα. Ένα απόκομμα είχε γλιστρήσει από την αγκαλιά του και είχε πέσει στο πάτωμα. Αναφερόταν σε έναν πνιγμό σε μια πισίνα στο Γκραντ Κέιμαν που είχε συμβεί λίγα χρόνια αργότερα. Το θύμα βρισκόταν εκεί σε διακοπές μαζί με φίλους, ανάμεσά τους και ο Άντονι με τη Φραντσέσκα Μπραφ, εγγόνια του Σερ Μάγκνους. Υπήρχε μια φωτογραφία του κομψού εξωτερικού του σπιτιού, μαζί με μια λεζάντα που εξηγούσε ότι ανήκε στον Σερ Μάγκνους, ο οποίος είχε αποβιώ­ σει πρόσφατα. Ο Ρέμπους δεν ήταν σίγουρος γιατί είχε προ­ σθέσει αυτό το υστερόγραφο στο ιστορικό της δολοφονίας της Μαρίας Ταρκουάντ, πέρα από το γεγονός ότι η ιστορία είχε δώσει στην εφημερίδα μια ακόμα δικαιολογία να δημοσιεύσει μια φωτογραφία της Μαρίας, υπενθυμίζοντάς του την ομορφιά της και τη μεγάλη ενόχλησή του για το ότι τον είχαν πετάξει έξω από την υπόθεση. Έριξε μια ματιά στα αντίτυπα της Scotsman που είχε κρα