Ο διάβολος μόνο ξέρει (Pocket)

[ 11 ] «Εννοείται» επιβεβαίωσε ο Ρέμπους. Η Κουάντ έδιωξε μια τούφα κόκκινα μαλλιά από το μάτι της χα­ μογελώντας του. «Τα πας μια χαρά» είπε. «Ευχαριστώ, μαμά». Άλλο ένα χαμόγελο. «Άντε, λοιπόν, πες μου γι’ αυτή τη δολοφονία». Ο Ρέμπους έκανε να πάρει το ποτήρι του, αλλά τον έπιασε πάλι βήχας. «Πρέπει απλώς να…» είπε δείχνοντας προς τις τουαλέτες. Έσπρωξε πίσω την καρέκλα του και σηκώθηκε τρίβοντας με το χέρι το στήθος του. Μόλις βρέθηκε στις ανδρικές τουαλέτες, πλησίασε στον νιπτή­ ρα, έσκυψε από πάνω του και έφτυσε το φλέμα από τα πνευμόνια του. Παρούσες και οι συνήθεις κηλίδες αίματος. Δεν υπήρχε λόγος να πανικοβάλλεται, τον είχαν διαβεβαιώσει. Περισσότερος βήχας, περισσότερη βλέννα. ΧΑΠ, έτσι το αποκαλούσαν. Χρόνια αποφρα­ κτική πνευμονοπάθεια. Όταν το είπε στην Ντέμπορα Κουάντ, την είδε να σφίγγει τα χεί­ λη της μέχρι που σχημάτισαν μια λεπτή γραμμή. «Δεν σου κάνει έκπληξη, έτσι δεν είναι;» Την επόμενη μέρα του είχε φέρει ένα γυάλινο βάζο με δείγματα απροσδιορίστου ηλικίας. Το περιεχόμενό του: το τμήμα ενός πνεύ­ μονα, στο οποίο ήταν εμφανείς οι βρογχικοί σωλήνες. «Για να ξέρεις» του είχε πει, δείχνοντάς του αυτό που του είχαν ήδη δείξει στην οθόνη ενός υπολογιστή, και του άφησε το βάζο. «Δανεικό ή να το κρατήσω;» «Κράτα το όσο καιρό χρειαστεί, Τζον».