ARNE DAHL & JONAS MOSTRÖM 18 Πλησιάζει καμιά δεκαριά πόντους ακόμα. Ο άμβωνας είναι τώρα προσβάσιμος. Μένει μερικά δευτερόλεπτα εντελώς ξαπλωμένος με τα μάτια κλειστά και κρατώντας την ανάσα του. Το παρανοϊκό κήρυγμα σταματά. Η σιωπή που επικρατεί είναι σιωπή του θανάτου. Ο Καστίγιο ανοίγει τα μάτια. Περιμένει να συναντήσει το βλέμμα του τέρατος ακριβώς πριν εκτελέσει το κορίτσι. Αλλά το τέρας στέκεται εντελώς ακίνητο, έχει χαμηλώσει το πιστόλι προς το στήθος του κοριτσιού. Ο Καστίγιο κουλουριάζεται σκυφτός. Η κοπελίτσα συνεχίζει να τον κοιτάζει. Το φως από τρεις ψηλούς κηροστάτες τρεμοπαίζει κυκλικά από τα όρθια μεταλλικά βέλη και κάνει τη σκηνή μπροστά του να κυματίζει, σαν να τους περιμένει η ίδια η Κόλαση να φτάσουν. Αλλά ο Καστίγιο είναι έτοιμος τώρα. Έτοιμος να κάνει αυτό που πρέπει. Ποτέ του άλλοτε δεν έχει νιώσει πιο αληθινός απ’ ό,τι τώρα. Το βλέμμα του ιερέα στρέφεται προς τα επάνω. Τυλίγει τον δείκτη του γύρω από τη σκανδάλη και βρυχάται με όλη του τη δύναμη. Τότε ο Καστίγιο πηδά από τη σκαλωσιά. Αρπάζει στον αέρα το χέρι που κρατά το πιστόλι, το στρίβει, ακούει το όπλο να χτυπά στο δάπεδο. Πάνω στην κίνηση, αδράχνει τον ιερέα από τον αυχένα και του κοπανάει το πρόσωπο στον τοίχο του άμβωνα, όπου ένα ανάγλυφο, με σχήμα μακριού ράμφους πουλιού, καρφώνεται βαθιά στο ένα του μάτι. Καθώς πέφτει, ο Καστίγιο συναντά το βλέμμα του απελευθερωμένου κοριτσιού. Όταν η φόρα που έχει τον κάνει να κυλιστεί πάνω από την κουπαστή του άμβωνα, νιώθει ότι όλα είναι μια χαρά. Πέφτει προς το δάπεδο της εκκλησίας και αισθάνεται πως όλα, πραγματικά όλα, είναι καλά. Ακόμα και όταν τα όρθια βέ
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=