ARNE DAHL & JONAS MOSTRÖM 16 σώσει το κορίτσι. Και ξέρει ότι το μάτι του έπιασε κάτι όταν μπήκε στην εκκλησία. Το πασχαλιάτικο σούρουπο πέφτει όλο και γρηγορότερα. Έξω από το πολύχρωμο παράθυρο της εκκλησίας κλαψουρίζει ο ψυχρός, άγονος άνεμος, σαν να υποφέρει στο πλάι του παιδιού. Ο Καστίγιο αφήνει το βλέμμα του να πλανηθεί, προσπαθεί να θυμηθεί. Στο μισοσκόταδο, πάνω από τον άμβωνα εντοπίζει κάτι που φτάνει ως το μέρος όπου βρίσκεται. Είναι σανίδες σε μια σκαλωσιά που οι εργάτες είχαν προσπαθήσει να κρύψουν. Ναι, αυτό είδε όταν μπήκε. Ακριβώς έξω από την πόρτα του δωματίου ο Καστίγιο θα μπορούσε να σκαρφαλώσει στη σκαλωσιά και να φτάσει τις σανίδες που θα τον οδηγούσαν μέχρι τον άμβωνα. Το τέρας εξακολουθεί το κήρυγμα. Το βλέμμα του κοριτσιού όσο πάει κι αργοσβήνει. Το πιστόλι στον κρόταφό της δεν έχει μετακινηθεί ούτε χιλιοστό. Ο Καστίγιο πρέπει να μπορέσει να φτάσει τη σκαλωσιά, αλλά πρέπει να το κάνει τελείως αθόρυβα. Βγάζει τα παπούτσια του, σκαρφαλώνει προσεκτικά. Το στόμα του παρανοϊκού συνεχίζει ν’ αλέθει. Δεν κοιτάζει προς το μέρος του Καστίγιο, το βλέμμα του πάει από την κάμερα στα άδεια στασίδια. Ο Καστίγιο φτάνει στο ύψος των σανίδων της σκαλωσιάς. Ένα τρεμούλιασμα διαπερνά σε όλο της το μήκος τη σκαλωσιά. Είναι μεγάλος ο κίνδυνος να παραχθεί θόρυβος, όταν αρχίσει να περπατά εκεί πάνω. Το μόνο που ακούγεται όμως είναι το μανιακό μάντρα και το υπόκωφο κλαψούρισμα της κοπελίτσας. Ο Καστίγιο μένει εκεί ξαπλωμένος και ακίνητος. Το πιγούνι του ακουμπά στο ξύλο και η τραχεία του πονά και τσούζει. Μια παύση στο γκροτέσκο κή
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=