Ο βάλτος των χαμένων ψυχών

Ο Β Α Λ Τ Ο Σ Τ Ω Ν Χ Α Μ Ε Ν Ω Ν Ψ Υ Χ Ω Ν 21 Στους τοίχους του προθάλαμου είδε τα παλιά πορτρέτα κομψών κυριών με ογκώδη φορέματα και περήφανων κυρίων με στρατιω­ τική περιβολή. Μικρή, τη σαγήνευαν, ιδιαίτερα ένας από τους πίνακες, αυτός που απεικόνιζε τη Σοφία Χάνσντοτερ, σύζυγο ενός μεγαλοκτηματία που έμενε στο αρχοντικό στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Θυμόταν το ανοιχτοπράσινο φόρεμα της Σοφίας και το μελαγχολικό βλέμμα της. Λεγόταν πως είχε χάσει εφτά από τα οχτώ παιδιά της. Πως ήταν τρελή. Πως είχε πνίξει στα κρυφά τα παιδιά της και μετά είχε ζητήσει από τον άντρα της να τα θάψει στον βάλτο πέρα από το αρχοντικό. Επειδή ήθελε να τα έχει κοντά της, όπως είχε ισχυ­ ριστεί. Ο σύζυγός της της είχε κάνει το χατίρι, μη θέλοντας να προκαλέσει κι άλλο πόνο στην ήδη λαβωμένη καρδιά της. Ώσπου μια μέρα, λίγο καιρό αφότου ήρθε στον κόσμο το όγδοο παιδί, σε μια στιγμή αιφνίδιας έκλαμψης, κατάλαβε πώς πέθαιναν όλα τα βλαστάρια τους και αποφάσισε να πάρει το νεογέννητο μακριά από τη μητέρα του. Σύμφωνα με τις φήμες, η Σοφία πήγε κάτω στο μέρος όπου είχαν θαφτεί τα παιδιά της, μπήκε αποφασιστικά στον βάλτο και εξαφανίστηκε. Κανείς δεν έκανε τίποτα για να τη σώσει. Το όγδοο παιδί μεγάλωσε και έγινε ένας υγιής και δυνατός άντρας, που ανέλαβε στη συνέχεια το κτήμα. Ήταν ο προπάππους του σημερινού ιδιοκτήτη, του Γκούσταβ. «Εγώ κι ο Γκούσταβ λειτουργούμε αυτό το μέρος ως ξενώνα εδώ και πάνω από τριάντα πέντε χρόνια. Πριν από εμάς το δού­ λευαν οι γονείς του» συνέχισε η Αγκνιέτα με έναν στόμφο που μαρτυρούσε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που αφηγούνταν την ιστο­ ρία του αρχοντικού. «Το κτήμα ανήκε στην οικογένεια του Γκού­ σταβ από τον δέκατο έβδομο αιώνα. Βλέπεις όλους τους προγόνους στα πορτρέτα εδώ πέρα». Έκανε μια κυκλική κίνηση με το χέρι της. Εκείνη τη στιγμή μια γυναίκα κατέβηκε από τον επάνω όροφο.