Ο άχρηστος Δημήτρης

16 ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΥΜΠΑΡΔΗΣ – Τι είχες χρεωθεί; ανησύχησε ο Λάκης. – Δεν είναι για μένα. Για ένα φίλο μου πρόκειται, είπε ο Δημήτρης. Για τι είδους υλικό επρόκειτο, δεν είπε. Γύρισε όμως και με ξαναρώτησε: Ξέρεις; Δεν ήξερα. Από αυτά που θυμόμουνα να λένε στον στρα- τό, απαντούσα. Υπάρχει η αντίληψη ότι οι δικηγόροι είναι παντογνώστες, και σχεδόν όλοι (ακόμα και όσοι τα χάνουν με την πρώτη ερώτηση που θα τους κάνεις) είναι. Ευτυχώς ο Δημήτρης δεν επέμεινε με τις απορίες. Ούτε κι έπιασε καμιά απ’ τις συνηθισμένες στην περίπτωση αφηγήσεις για τον στρατό και τη θητεία. Ο Λάκης, που τρελαίνεται για ιστορίες με σκοπιές και φυλακές, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να τον προκαλέσει, αλλά ο Δημήτρης σηκώ- θηκε κι είπε ότι πρέπει να φύγει. – Είχατε και Κυπρίους στο στρατόπεδο, στην Κύπρο, ρώτησε ο Λάκης. – Πώς δεν είχαμε, του απάντησε. – Μα καλά, ενδιαφέρθηκα τότε κι εγώ, εξακολουθούν και υπάρχουν Ελλαδίτες στρατιώτες στην Κύπρο; – Και βέβαια υπάρχουν, είπε ο Δημήτρης, τι νόμιζες; Τους στέλνουν στα κρυφά. Στο μεταξύ ο Λάκης τα δικά του: – Δεν έχω συναντήσει, βρε παιδί μου, ούτε έναν που να λέει καλή κουβέντα γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Όσοι ντα- ραβερίστηκαν με Κύπριους σου λένε «μακριά». Γνώρισα κι εγώ ένα δύο παιδιά, συμπαθητικά, αλλά μόλις ανοίγανε το στόμα τους, δεν ξέρω πως να σ’ το πω... Κι όλο κάτι γινό- τανε στο τέλος. Παράξενοι άνθρωποι.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=