Ο άχρηστος Δημήτρης

O ΑΧΡΗΣΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 15 Λάκη εάν οι πωλητές είχαν παρακρατήσει την κυριότητα των πραγμάτων, όπως σε αυτές τις περιπτώσεις συνηθίζε- ται. Όμως δεν ήξερε να απαντήσει. – Για μερικά την έχουν παρακρατήσει, μίλησε τότε ο Δημήτρης, αλλά ο μπάρμπας μου έχει υπογράψει και γραμ- μάτια. Γύρισα και τον ρώτησα γιατί οι πωλητές δεν πάνε να πάρουνε πίσω τα πράγματα. – Πιστεύουμε, είπε ο Δημήτρης, ότι κάτι πρέπει να τους δίνει έναντι ο συνεταίρος του θειού μου, κι αυτοί του αφή- νουν τα πράγματα και κυνηγάνε τα γραμμάτια. Τον ρώτησα εάν ο θείος του είχε ακίνητη περιουσία. – Κάτι χωράφια, είπε, αλλά δεν τον νοιάζει. Άμα τα βρουν, ας τα πάρουν. Ούτε για το μαγαζί τον νοιάζει. Πες ότι το πούλησε. Τα δικαστήρια όμως είναι για την προσω- πική κράτηση και δεν θα μπορεί να γυρίσει στην Ελλάδα. – Καλά, κι ο θείος σου όταν πούλησε το μερίδιό του στο μαγαζί, πώς το πούλησε; Γιατί δεν φρόντισε να εξασφαλι- στεί για τα χρέη; Κάτι τέτοιο τον ρώτησα και, χωρίς να το καταλάβω, μπήκα στο καταφύγιο του επαγγέλματος, απ’ όπου αντί να βοηθήσεις, αποδίδεις ευθύνες και μιλάς για παραλείψεις. Θα πρέπει, λοιπόν, κι ο ίδιος να πίστευε ότι ο θείος του είχε παραμελήσει ορισμένα πράγματα, γιατί οι απορίες για το μαγαζί σταμάτησαν απότομα και ο Δημήτρης πετάχθηκε σ’ ένα θέμα ολωσδιόλου διαφορετικό. – Να σε ρωτήσω κάτι άλλο, είπε. Όταν είσαι στρατιώτης και έχεις χρεωθεί με 108 και στο τέλος δεν έχεις το υλικό για να ξεχρεωθείς, τι γίνεται;