Ο Ασίμ και ο δράκος του βασιλιά

Ύστερα είχαν σειρά οι κακές. Αυτές τις ξυπνούσε χωρίς τραγούδια και καθόλου δεν του άρεσε αυτό του Ασίμ, αλλά τι να κάνει, που έτσι έπρεπε να τις ξυπνάει, απότομα και άγρια, για να μπουν από νωρίς στη σειρά τους. Τους φορού- σε τις μασέλες με το ένα δόντι, έμπηγε τις φουρκέτες στους κότσους τους, πότιζε με δηλητήριο τα μήλα της ημέρας, και πριν φύγει τις έβαζε να κάνουν πρόβα τρεις φορές τις κατά- ρες τους, γιατί με τα χρόνια η κακία τις ξεκούτιαινε τις γριές, και ανησυχούσε ο Ασίμ μην και ξεχάσουν καμιά ώρα τα λόγια. Φεύγοντας, όταν πια ήταν μακριά και δεν τον άκουγαν, τραγουδούσε ένα τραγουδάκι που είχε μάθει από μικρός: «Αχ, γριά μου ξεδοντιάρα, μην ξεχάσεις την κατάρα και χα- θείς στη μαύρη λήθη, αχ, γριά μου ξεδοντιάρα, αν ξεχάσεις την κατάρα, βγαίνεις απ’ το παραμύθι». Και πριν προλάβει να το πει δεύτερη φορά, είχε φτάσει κιόλας στις μάγισσες. 11