Ο Ασίμ και ο δράκος του βασιλιά

Π έρα μακριά, εκεί που ο ουρανός λυγίζει κι ακου- μπά στη γη, στο πιο μακρινό σημείο που φτάνει το μάτι μας, ζούσε κάποτε ο Ασίμ Ατίχ Φαραζί. Ας τον λέμε Ασίμ. Ο Ασίμ ζούσε χρόνια εκεί, από τότε που γεν- νήθηκε. Εκεί ζούσε κι ο πατέρας του, κι ο πατέρας του πατέρα του, κι ο πατέρας του πατέρα του πατέρα του και πάει λέγοντας. Ο Ασίμ λοιπόν ζούσε σ’ εκείνο το μέρος πρώτον επειδή εκεί ήταν το σπίτι του και δεύτερον επειδή εκεί ήταν η δουλειά του. Και τα δυο τα είχε κλη- ρονομήσει απ’ τον πατέρα του, που αυτός τα είχε κλη- ρονομήσει απ’ τον δικό του πατέρα, και εκείνος απ’ τον δικό του και πάει λέγοντας. Έτσι, όλοι οι γιοι της γενιάς του Ασίμ έκαναν την ίδια δουλειά: φρόντιζαν τα παρα- μύθια. Γιατί τα παραμύθια ζουν από πάντα εκεί, λίγο πιο πέρα απ’ το σημείο που ο ουρανός λυγίζει κι ακουμπά στη γη, λίγο πιο πέρα δηλαδή απ’ το σπίτι του Ασίμ. Ο Ασίμ ξυπνούσε κάθε πρωί κατά τις έξι και μισή και έπινε ένα χαμομήλι. Αν είχε βροχερό καιρό και υγρασία, μετά το χαμομήλι έπινε και μια μέντα, και έβγαινε στην πολιτεία των παραμυθιών για να ξεκινήσει την πρωινή του δουλειά. 9