Ο άρχοντας της ζήλιας

35 Λ Ο Ν Δ Ι Ν Ο νο απ’ ό,τι πεθαίνουν σε πολέμους, τρομοκρατικές επι­ θέσεις, φόνους για ναρκωτικά, εγκλήματα πάθους, γενι­ κά από δολοφονίες – συνολικά. Ο πιο πιθανός δολοφόνος του εαυτού σου είσαι εσύ ο ίδιος. Γι’ αυτό βάφτηκα. Γιατί κοίταξα στον καθρέφτη και δεν μου άρεσε που είδα το γυμνό πρόσωπο μιας δολοφόνου. Ειδικά τώρα που ερωτεύτηκα». Κοιταχτήκαμε. Και, καθώς σήκωσα το χέρι μου για να κρατήσω το δικό σου, με πρόλαβες. Τα δάχτυλά μας πλέχτηκαν μεταξύ τους. «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα;» ψιθύρισα, ξαφ­ νικά ξέπνοος, λες και τόση ώρα έτρεχα να ξεφύγω από κάτι. «Δεν μπορούμε να πληρώσουμε και ν’ ακυρώσου­ με το συμβόλαιο;» Έγειρες το κεφάλι σου ελαφρά στο πλάι, σαν να με κοιτούσες από διαφορετική γωνία. «Αν μπορούσαμε, δεν θα είχαμε ερωτευτεί ο ένας τον άλλο» είπες. «Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να έχουμε ο ένας τον άλλο είναι το σημαντικότερο κομμάτι της γοητείας όλου αυτού του πράγματος. Πες μου, κι εκείνη πέθανε;» «Τι;» «Εκείνη. Εκείνη για την οποία δεν ήθελες να μιλήσεις όταν σε ρώτησα αν είχες γυναίκα και παιδιά. Η απώλεια που σε κάνει να τρομοκρατείσαι στην ιδέα ότι μπορεί να ερωτευτείς κάποια που θα χάσεις. Αυτό που σ’ έκα­ νε να διστάσεις ν’ απαντήσεις όταν σε ρώτησα αν κου­ βαλούσες πολλά. Δεν θες να το συζητήσουμε;» Σε κοίταξα. Δεν ήξερα, ήθελα;