Ο άρχοντας της ζήλιας

33 Λ Ο Ν Δ Ι Ν Ο «Εσύ για ποιον λες;» «Για όλους αυτούς;» ρώτησα κι έγνεψα προς την υπόλοιπη καμπίνα. Κούνησες το κεφάλι πέρα δώθε. «Σ’ ένα πρόσφατο γκάλοπ που έκανα, οι περισσότερες γυναίκες απάντησαν ότι μακιγιάρονται για να νιώσουν οι ίδιες καλύτερα. Τι εννοούσαν όμως μ’ αυτό; Ότι διαφορετικά θα ένιωθαν χειρότερα; Επειδή θα τις έβλεπαν όπως είναι στην πραγ­ ματικότητα; Μήπως το μακιγιάζ είναι τελικά μια εθε­ λούσια μπούρκα;» «Οι γυναίκες βάφονται για να φανούν αλλά και για να κρυφτούν, έτσι δεν είναι;» «Δίνεις έμφαση σε κάτι για να κρύψεις κάτι άλλο. Οποιοδήποτε μοντάζ, διόρθωση, επιμέλεια είναι θέμα και αποσαφήνισης και συγκάλυψης. Βάφοντας τα μάτια, τα τονίζεις, κι έτσι κανείς δεν βλέπει τη μεγάλη μύτη, ας πούμε». «Ναι, αλλά μπούρκα; Όλοι δεν θέλουμε να μας βλέ­ πουν οι άλλοι;» «Δεν νομίζω. Και κανείς δεν θέλει να τον δουν έτσι ακριβώς όπως είναι. Παρεμπιπτόντως, το ξέρεις ότι ο χρόνος που ξοδεύουν σε όλη τους τη ζωή οι γυναίκες για να βαφτούν ισοδυναμεί με τον χρόνο της στρατιωτικής θητείας των ανδρών σε χώρες όπως το Ισραήλ ή η Νότια Κορέα;» «Όχι, αλλά μου ακούγεται σαν συσχέτιση άσχετων πληροφοριών». «Σωστά. Αλλά όχι άσχετη συσχέτιση πληροφοριών».