Ο άρχοντας της ζήλιας

27 Λ Ο Ν Δ Ι Ν Ο «Τότε το αποτέλεσμα θα είναι το ακριβώς αντίθετο. Θα φταίει η κακιά η ώρα ή το κακό μου ριζικό. Κι ο Ρόμπερτ θα δει τον θάνατό μου κι εμένα διαφορετικά. Σιγά σιγά, η αξία μου θα μεγαλώνει. Κι έτσι την ημέρα που η Μελίσα θ’ αρχίσει να τον εκνευρίζει –πράγμα αναπόφευκτο–, θα θυμηθεί όλα μου τα θετικά και θα νιώθει ότι του λείπω. Του έστειλα ήδη ένα γράμμα πριν από δύο μέρες, όπου του έλεγα ότι χωρίζουμε γιατί χρειάζομαι την ελευθερία μου». «Δεν ξέρει, θέλετε να μου πείτε, ότι εσείς γνωρίζετε πως σας απατάει με τη Μελίσα;» «Διάβασα όλα τους τα μηνύματα στο κινητό του, αλλά δεν έχω πει τίποτα σε κανέναν, μόνο σ’ εσάς». «Και ο σκοπός του γράμματος ποιος ήταν;» «Ε, στην αρχή θα νιώσει μια σχετική ανακούφιση που δεν χρειάστηκε να μου ζητήσει εκείνος να χωρίσουμε. Θα σκεφτεί ότι και θα γλιτώσει χρήματα στο διαζύγιο και θα φανεί ως ο καλός της υπόθεσης, παρόλο που θα είναι με τη Μελίσα. Έπειτα από λίγο όμως η σκέψη αυ­ τού του γράμματος θα φυτρώσει μέσα του και θ’ αρχίσει να μεγαλώνει: Τον άφησα μεν επειδή ήθελα την ελευθε­ ρία μου, ωστόσο, για να το κάνω, πρέπει να πίστευα ότι θα μπορούσα να βρω κάποιον άλλο, κάποιον καλύτερο από εκείνον. Ίσως και να τον είχα γνωρίσει ήδη. Και με το που θα σκεφτεί κάτι τέτοιο…» «…τότε η θεωρία της μιμητικής επιθυμίας θα λειτουρ­ γήσει προς δικό σας όφελος. Και γι’ αυτό ακριβώς απευ­ θυνθήκατε στην Εταιρεία Αυτοκτονιών».