Ο άρχοντας της ζήλιας

24 Ο Α Ρ Χ Ο Ν Τ Α Σ Τ Η Σ Ζ Η Λ Ι Α Σ «Οι πελάτες τους απαιτούν και διακριτικότητα, φυ­ σικά· η αυτοκτονία, μην ξεχνάτε, θεωρείται ντροπή. Όπως και η έκτρωση. Οι κλινικές αμβλώσεων δεν κάνουν τίπο­ τα παράνομο, παρ’ όλα αυτά δεν έχουν διαφημιστικές μαρκίζες πάνω απ’ τις εισόδους τους». «Σωστά». «Και, φυσικά, η όλη επιχείρηση στηρίζεται στη δια­ κριτικότητα και την ντροπή. Οι πελάτες τους είναι πρό­ θυμοι να πληρώσουν υψηλά ποσά για να αποσυρθούν από τη ζωή με τον ψυχικά και σωματικά πιο άνετο και απρόσμενο τρόπο. Αλλά το σημαντικότερο είναι να συμ­ βεί έτσι, ώστε ούτε η οικογένεια ούτε οι φίλοι ούτε ο έξω κόσμος να υποπτευθούν ποτέ ότι πρόκειται γι’ αυτοκτονία». «Και πώς γίνεται αυτό;» «Προφανώς, δεν μαθαίνουμε ποτέ, ξέρουμε μόνο ότι υπάρχουν αναρίθμητοι τρόποι για να γίνει κι ότι θα συμβεί εντός τριών εβδομάδων από την υπογραφή του συμβολαίου. Ούτε μας δίνονται παραδείγματα, γιατί τότε, συνειδητά ή ασυνείδητα, θ’ αποφεύγουμε ορισμέ­ νες καταστάσεις και θα νιώθουμε φόβο, που δεν βοηθάει σε τίποτα. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι θα είναι εντελώς ανώδυνο και δεν θα το αντιληφθούμε». «Καταλαβαίνω γιατί μπορεί να είναι σημαντικό για κάποιον να θέλει να αποκρύψει την αυτοκτονία του, αλλά εσείς γιατί το κάνετε; Δεν θα ήταν μια μορφή εκ­ δίκησης, στο κάτω κάτω της γραφής;» «Απέναντι στον Ρόμπερτ και τη Μελίσα εννοείτε;»