Ουλτραμαρίν

Ο Υ Λ Τ Ρ Α Μ Α Ρ Ι Ν 31 πόδια. Όμως ο Νόρμαν, άγνωστο πώς, κατάφερε και γλί- στρησε πίσω στο κατάστρωμα με το πουλί σώο και αβλα- βές, χωμένο στην ασφάλεια του στήθους του, κάτω από το σακάκι του. Ήταν βουτηγμένος στη γλίτσα και στο φού- μο, γιατί ο άνεμος έστελνε τον καπνό απ’ το φουγάρο κα- τευθείαν στη μαΐστρα. Το πουλί ήταν ένα γκρίζο περιστέ- ρι, κουρασμένο και πεινασμένο. Στο ποδαράκι του ήταν τυλιγμένο ένα μήνυμα που κανένας δεν μπόρεσε να ξεδια­ λύνει · η μόνη λέξη που αποκρυπτογράφησαν ήταν «Σουόν­ σι». Φαινόταν όμως, ή το ένιωθε ο Χίλιοτ, πως ήταν εντο- λή για κάποια αναστολή καταδίκης. «Δεν μπορεί να έχει έρθει από το Σουόνσι, είναι ολο- φάνερο» είπε ο Νόρμαν. «Είναι στην άλλη άκρη του κό- σμου». «Θα ’ναι κάνας Άγγλος που στέλνει μήνυμα από κάποιο λιμάνι της ακτογραμμής, κάτι τέτοιο» πρότεινε ένας άλλος. «Κάποιος κώδικας…» «Κάποια γαμημένη αναφορά» μουρμούρισε ένας τρίτος. Υπήρχε ωστόσο μια αλλόκοτη αγαλλίαση στα μάτια των αντρών από το Λίβερπουλ καθώς έσερναν τα βήματά τους ξαναμπαίνοντας στο καμπούνι. Ό,τι κι αν ήταν, κάτι είχε συμβεί, μια τρυφερή φωνή από την πατρίδα είχε ψιθυρίσει στο αυτί των εξόριστων, ένα μυστήριο είχε δείξει το πρό- σωπό του μέσα στη μοναξιά του καθενός. Ο Χίλιοτ στεκό- ταν χωριστά από τους άλλους, ακουμπισμένος στην κου- παστή. Τελικά… Τι ωφελούσε να καταλάβει; Το περιστέρι μπορεί και να ’ταν ο αγγελιαφόρος της ίδιας της αγάπης, τίποτα όμως