Ουλτραμαρίν

M A L C O L M L O W R Y 26 στους ναυτικούς και στους θερμαστές, ενώ μια μικρή ια- πωνική ψαρόβαρκα έλαμπε κάτασπρη με φόντο τη μαύρη ακτή – ω, ό,τι κι αν γινόταν, ήταν σπουδαίο να είσαι ζω- ντανός! Μα το Οιδίπους Τύραννος έβγαζε μαύρο καπνό, μακάβριο και θυμωμένο, από το μοναδικό τεράστιο φουγάρο του · η πλατιά σκιά του έπεφτε σκούρα πάνω στο νερό προς την πλευρά του ορίζοντα κι ήταν η μόνη άσχημη μουτζούρα σ’ όλη αυτή τη γαλήνια αγαλλίαση. Ο Χίλιοτ έχωσε το κεφάλι του στο άνοιγμα της μεταλ- λικής εισόδου του μηχανοστασίου κι έμεινε να χαζεύει για λίγο τις μηχανές, καθώς μια δίνη από θορύβους έσκαγε στο μυαλό του · ήταν ταπεινωτικό να βλέπεις την αρμονία με την οποία συνεργάζονταν μοχλοί και υπομόχλια, ανοί- γοντας και κλείνοντας τους κρυφούς μηχανισμούς τους, λειτουργώντας με τόσο ακατανόητη ακρίβεια! Σκέφτηκε τα γρανάζια που στριφογύριζαν αδιάκοπα, κρατώντας σφι- χτά στην άνευρη λαβή τους τον άξονα που τα διαπερνού- σε και κινούσε τα έμβολα, αυτό το εσωτερικό δυναμικό, τη ζωή του βαποριού. Έκανε προσεκτικά τον γύρο του παραπέτου και κοίταξε κάτω, στο στόκολο: Ο Νικολάι, που μετά βίας τού είχε ρίξει μια ματιά αφότου μπήκαν στο πλοίο, πρόβαλε μέσα από έναν καταιγισμό σπινθήρων που φάνταζαν σαν κόκκινα λουλούδια, στηριγμένος βαριά στην ξέστρα του. Την άφησε στην άκρη, φτυάρισε βιαστικά κι άλλο κάρβουνο στο καζάνι κι ύστερα ξανάπιασε την ξέ- στρα. Τα καζάνια φούντωναν και βρυχιόνταν, τα ιπτάμενα θραύσματα τον έσπρωχναν ολοένα και πιο πίσω στη γωνιά