Ουλτραμαρίν

Ο Υ Λ Τ Ρ Α Μ Α Ρ Ι Ν 19 ζευγάρι δετές μπότες Blücher, τον είχε συμβουλέψει να τα προμηθευτεί όλα αυτά, μιας κι ήταν το πρώτο του τα- ξίδι. Ο λοστρόμος, που στεκόταν ο ίδιος πίσω από τον πάγκο διπλώνοντας μια τεράστια κίτρινη νιτσεράδα, του είχε χαμογελάσει καλοσυνάτα. «Πάντα πρέπει να την κρε- μάς τη νιτσεράδα σου, παιδί μου, όταν βρέχεται. Μην την παραπετάξεις πουθενά, θα χαλάσει». Μα ο Άντι, ο μάγειρας που δεν είχε πιγούνι, αλλά στα μάτια του έλαμπε το πιο παράξενο, τρυφερό βλέμμα, ο άνθρωπος που από το στόμα του, πιο πολύ από κάθε άλ- λου, λαχταρούσε ν’ ακούσει μια καλή κουβέντα, ήταν βλο- συρός και κακοπροαίρετος απέναντί του. «Κοίτα, δεν θέ- λω να πω τίποτα απολύτως. Φαντάζομαι θα ’χεις την ιδέα πως είναι ωραίο που βγήκες στη θάλασσα. Ε, λοιπόν, θα μάθεις πολύ σύντομα πώς είναι · δουλειά διαολεμένη κι όλα τα λιμάνια ίδια. Ναι, θα το μάθεις πολύ σύντομα κι αυτό. Και μη νομίζεις πως ο λοστρόμος θα σου δίνει πάντα τις πιο παστρικές δουλειές…» Μα ο λοστρόμος τού είχε κλείσει το μάτι. «Όταν είσαι σε πλοίο, πάντα να φροντίζεις να τα ’χεις καλά με τον μά- γειρα». Αργότερα την ίδια μέρα, προτού γυρίσει στο σπίτι να αποχαιρετήσει την Τζάνετ, είχε ακούσει τον Άντι να λέει στον λοστρόμο: «Τα σιχαίνομαι αυτά τα σκατένια τα βου- τυρόπαιδα που μπαρκάρουν για την εμπειρία…». Και πράγ- ματι, μόλις ο κηδεμόνας του τον έφερε στην προβλήτα όπου είχε δέσει το Οιδίπους Τύραννος και ο Χίλιοτ βγήκε απ’ το αυτοκίνητο με κρεμασμένο τον ναυτικό του σάκο (από