Ουλτραμαρίν

Ο Υ Λ Τ Ρ Α Μ Α Ρ Ι Ν 17 «Στο καμπούνι, στη δική μας πλευρά, είμαστε σχεδόν όλοι Νορβηγοί» είπε «αλλά και οι δύο μάγειρες είναι Νορ- βηγοί · οι ναύτες στη δική σας πλευρά είναι σχεδόν όλοι Άγγλοι. Εμένα με φωνάζουν Νικολάι, μα το πραγματικό μου όνομα είναι Γουάλε». Και ο μικρόσωμος θερμαστής έγραψε το όνομά του –«Νικολάι Γουάλε»– σ’ έναν φάκελο για τον Χίλιοτ. «Κι εγώ στη Νορβηγία γεννήθηκα» είχε πει ο Χίλιοτ όταν τελείωσε ο Νικολάι. «Μπα, εγώ λέω πως είσαι πάρα πολύ Άγγλος» είπε χα- μογελώντας ο άλλος. «Οι δυο μας μάγειρες ήταν πολύ καιρό στην Αγγλία και τώρα δεν τους ξεχωρίζεις από τους ντόπιους του Λίβερπουλ. Κι ο Μπρένταλ είναι ο καλύτερος μάγειρας – δεν έχω ταξιδέψει μ’ άλλον καλύτερο, το πα- ραδέχομαι» πρόσθεσε μεγαλόψυχα. «Άντι τον φωνάζουν. Ίδια καταγωγή έχει και το πλοίο, αν με νογάς. Στη Νορ- βηγία ναυπηγήθηκε, αλλά εδώ και χρόνια ταξιδεύει με αγγλική σημαία. Και κάποιες από τις ανακοινώσεις βγαί- νουν στα νορβηγικά, ξες…» «Και μόνο που το σκέφτομαι νιώθω περίεργα» είχε πει ο Χίλιοτ. «Ω, δεν νογάω εγώ από τέτοια» είπε ο Νικολάι. «Αγ- γλικά, νορβηγικά, το ίδιο μου κάνει. Στο Φάλμουθ ανάβω την πίπα μου, ξες τώρα, και στέκομαι κι ακώ τα παιδιά να παίζουνε, να γελάνε, να στήνουνε καβγάδες, όπως και τα Νορβηγόπουλα, ξες. Αλλά στο Φάλμουθ πήρα κι ένα πα- ράσημο από την ’πίσκεψή μου» πρόσθεσε γελώντας. «Τρί- τη φορά που παίρνω παράσημο στην Αγγλία».