Οχτώ ντετέκτιβ

Ο Χ Τ Ω Ν Τ Ε Τ Ε Κ Τ Ι Β 13 το μέρος του και πετάχτηκε πάνω σαν να ξυπνούσε από εφιάλ- τη. Κοίταξε την πόρτα, μετά γύρισε πάλι στη Μέγκαν. «Ο δολοφόνος μπορεί να είναι ακόμη εδώ» ψιθύρισε. «Θα ψάξω στα άλλα δωμάτια». «Εντάξει» ψιθύρισε και η Μέγκαν. Και επειδή ήταν ηθοποιός, ψιθύρισε με έναν τρόπο που ακούστηκε καθαρά, σαν ομιλία. Ήταν σχεδόν σαρκασμός. «Και κοίτα αν είναι κλειδωμένα όλα τα παράθυρα». «Εσύ περίμενε εδώ» είπε ο Χένρι κι έφυγε. Η Μέγκαν προσπάθησε να πάρει μια βαθιά ανάσα, αλλά ο αέρας στο δωμάτιο μύριζε ήδη αποσύνθεση και οι χαρακτηρι- στικές μύγες χτυπούσαν ακόμη στο τζάμι, το όριο της αποπνι- κτικής ζεστής μέρας. Πρέπει να είχαν βαρεθεί το πτώμα. Πήγε στο παράθυρο και το σήκωσε τέσσερις πέντε πόντους. Οι μύγες βγήκαν κατευθείαν έξω και διαλύθηκαν στον γαλάζιο ουρανό σαν κόκκοι αλάτι που τους ανακατεύεις στη σούπα. Εκεί που στεκόταν δίπλα στο παράθυρο παγωμένη από το σοκ άκουγε τον Χένρι να ψάχνει σε κοντινά δωμάτια ανοίγοντας ντουλάπες και κοιτώντας κάτω από κρεβάτια. Εμφανίστηκε πάλι στην πόρτα με μια απογοητευμένη έκ- φραση. «Δεν υπάρχει κανείς εδώ πάνω». «Ήταν κλειδωμένα όλα τα παράθυρα;» «Ναι, κοίταξα». «Το φαντάστηκα» είπε η Μέγκαν. «Ο Μπάνι κλείδωσε τα πάντα ψυχαναγκαστικά πριν φύγουμε για φαγητό. Τον είδα». «Κι αυτές, είναι κλειδωμένες;» Της έδειξε τις δύο μπαλκο- νόπορτες πίσω της. Η Μέγκαν τις πλησίασε και γύρισε τις μπε- τούγιες. Οι μπαλκονόπορτες ήταν συρτωμένες από μέσα, πάνω, κάτω και στη μέση. «Ναι» του είπε. Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού αδιαφορώντας για το αίμα που εξαπλώθηκε. «Χένρι, ξέρεις τι σημαίνει αυτό;»