Οχτώ ντετέκτιβ

Ο Χ Τ Ω Ν Τ Ε Τ Ε Κ Τ Ι Β 9 ματινή ζέστη και η Μέγκαν με τον Χένρι σωριάστηκαν στις δύο πολυθρόνες δεξιά κι αριστερά από τη σκάλα. «Ένας σύντομος απογευματινός υπνάκος». Είχαν περάσει σχεδόν τρεις ώρες από τότε. Η Μέγκαν κοίταζε από το παράθυρο. Ο Χένρι έσκυψε μπροστά και μέτρησε τα πλακάκια ανάμεσά τους: επτά λευκά πλακάκια σε διαγώνια κατεύθυνση. «Μοιάζει με παρτίδα σκάκι» είπε. «Γι’ αυτό κινείσαι συνέχεια; Βάζεις τα κομμάτια σου στη θέση τους για μια επίθεση;» Η Μέγκαν γύρισε και τον κοίταξε. Τα μάτια της είχαν στε- νέψει. «Το σκάκι είναι φτηνή παρομοίωση. Τη χρησιμοποιούν όποιοι θέλουν να δώσουν αίγλη σε μια σύγκρουση». Από την ώρα που ο Μπάνι έδωσε ξαφνικό τέλος στο μεση- μεριανό γεύμα σιγόβραζε ένας καβγάς ανάμεσά τους. Οι τρεις μας πρέπει να κάνουμε μια συζήτηση μακριά από τα μάτια τρίτων . Η Μέγκαν κοίταξε πάλι από το παράθυρο και της φά- νηκε ότι έβλεπε τον επικείμενο καβγά σαν μια σκούρα κηλίδα στον γαλάζιο ουρανό, κάτι αναπόφευκτο όπως ο καιρός. «Το σκάκι έχει κανόνες και συμμετρία» συνέχισε «αλλά μια σύγκρουση συνήθως είναι απλώς απάνθρωπη και βρόμικη». Ο Χένρι έπαιξε την κιθάρα για να αλλάξει θέμα. «Ξέρεις πώς κουρδίζεται αυτό το πράγμα;» Την είχε βρει να κρέμεται στον τοίχο πάνω από την πολυθρόνα του. «Θα μπορούσα να παίξω αν ήταν κουρδισμένη». «Όχι» απάντησε η Μέγκαν και βγήκε από το δωμάτιο. Ο Χένρι την κοίταζε καθώς προχωρούσε πιο βαθιά στο σπί- τι, μια σειρά από διαδοχικές μικρότερες εκδοχές της πλαισιω- μένες από πιο μακρινές πόρτες στον διάδρομο. Άναψε κι άλλο τσιγάρο.