Οχτώ ντετέκτιβ

A L E X P A V E S I 14 Ο Χένρι συνοφρυώθηκε. «Σημαίνει ότι ο δολοφόνος πρέπει να έφυγε από τη σκάλα. Θα κλειδώσω όλες τις πόρτες και τα παράθυρα κάτω. Μείνε εδώ, Μέγκαν». «Περίμενε...» άρχισε να λέει αυτή, αλλά ο Χένρι είχε εξα- φανιστεί ήδη. Άκουσε τα ξυπόλυτα πόδια του να βροντούν κακόηχα στα σκαλοπάτια που ήταν λευκά και σκληρά σαν πλήκτρα πιάνου, τον άκουσε να σταματά στη στροφή της σκά- λας και να χτυπά με την παλάμη τον τοίχο για να κρατήσει την ισορροπία του και μετά άκουσε τις κινήσεις και την πορεία του στον όροφο από κάτω. Άνοιξε ένα συρτάρι στο κομοδίνο του Μπάνι. Δεν είχε τίπο- τα μέσα πέρα από εσώρουχα και ένα χρυσό ρολόι. Σε ένα άλλο υπήρχε ένα ημερολόγιο και οι πιτζάμες του. Είχε κοιμηθεί με τα ρούχα φυσικά. Πήρε το ημερολόγιο και το ξεφύλλισε. Οι καταχωρήσεις σταματούσαν πριν από έναν χρόνο σχεδόν. Το έβαλε πάλι στη θέση του. Μετά κοίταξε το ρολόι της. Πόσο έπρεπε να περιμένει εδώ, ανεχόμενη τον Χένρι και τις αυτοσχέδιες προσπάθειές του να πάρει τον έλεγχο της κατά- στασης πριν κατεβεί κάτω για να τον αντιμετωπίσει; Με κάθε πόρτα που έκλεινε ο Χένρι, το σπίτι γινόταν όλο και πιο ζεστό, έτσι, ενώ είχε αρχίσει ορμητικά, τώρα κινούνταν αργά και μεθοδικά ανασαίνοντας βαριά και ψάχνοντας κάθε δωμάτιο πολλές φορές για να βεβαιωθεί ότι δεν του είχε δια- φύγει τίποτα. Η διαρρύθμιση ήταν μπερδεμένη και αναρωτή- θηκε γιατί ο Μπάνι είχε έρθει να ζήσει μόνος του σε ένα τόσο μεγάλο σπίτι. Κάθε δωμάτιο είχε διαφορετικό σχήμα ή μέγεθος και πολλά δεν είχαν παράθυρα. «Κανένα φως, μόνο σκοτάδι ορατό». Αυτά κάνεις όταν έχεις λεφτά, σκέφτηκε. Γύρισε στο καθιστικό και τη βρήκε καθισμένη στο μπράτσο